De drukte begint zijn tol te eisen…

Chaos, chaos en nog eens chaos, dat is het momenteel in huize Hensing. Niet alleen ons huis, maar ook onze hoofden staan op z’n kop. Alle kleine beetjes zijn toch wel een grote berg aan het worden. 

Vorige week hadden we elke avond iets. Na het werk direct weg (of heel snel thuis eten) en pas laat in bed.  Zaterdagavond zijn we nog even naar de buurtborrel geweest (die was voorafgegaan aan een bbq, daar waren we niet bij). Was erg gezellig, blijkt er gewoon een amerikaan in ons blok te wonen. Die heeft me dus wat uitgelegd over de cultuurverschillen en het land.

Zondag stond in het teken van klussen. Zondag heeft Willem (met kater) alle ikea spullen in elkaar gezet: 2 kasten, 1 bureau, 1 bed en 1 slaapbank. Ik heb alle kozijnen in het huis geschilderd! Check die mogen van de lijst! Maar er staan nog zoveel dingen op dat de moed me in de schoenen begint te zinken… Dus maar meteen een klusplanning gemaakt:

-Maandag alle peertjes door lampen vervangen.

-Dinsdag alle gordijnen ophangen

-Woensdag visum aanvragen deel 100 invullen

-Donderdag alle kamers helemaal klaar maken

-Vrijdag tuinverlichting en schuur

Deze week zou niet anders worden dan vorige week omdat we naast het klussen ook elke dag nog afspraken hadden, best een ambitieuze planning dus. Nou van de planning is niet heel veel terecht gekomen. Willem heeft het echt te druk op zijn werk. En ik ben ziek. 

Verstandkiezen deel 2 is niet zo goed gegaan als deel 1. Heb een dikke infectie, verhoging. Ik zal je de details en foto’s besparen maar het komt er op neer dat mijn gezicht zo dik is dat je mijn oor niet meer kunt zien. Oja, had ik al verteld dat ik met dit prachtige wangetje morgen naar een bruiloft toe mag? En ja het kan nog erger: Ik moet begin volgende week nieuwe pasfoto’s laten maken voor het visum (met dit wangetje)! Ik denk dat ze me het land niet eens in gaan laten….

Maar goed waarom alles op dit moment even te veel is op een rijtje:

ziek                     = niet heel hard kunnen werken en dus keiharde deadlines missen =  stress

Stress op werk     = thuis kapot thuiskomen   = In de avond niet heel veel meer kunnen doen

Beloften              = niet thuis kunnen klussen óf kunnen relaxen = stress want huis moet af

Vrienden/familie  = niet kunnen klussen = stress want huis moet af

Klussen               = vrienden en familie niet zien = stress want we willen iedereen nog heel vaak zien

Jullie begrijpen het: code woord voor dit blogbericht is stress! 

Een woord dat we zo graag hadden willen ontwijken en negeren, maar helaas moeten ook wij er aan geloven. Nog een week en dan vertrekken we voor een week naar San Diego. Voor die tijd willen we nog een week stressen en dan moet het huis klaar zijn. Als we 7 september op Schiphol landen hebben we twee zorgen minder:

1 het huis is verhuur klaar en

2 wij hebben een huis in Amerika gehuurd!

Alle aandacht kan dan naar vrienden en familie. Dat is de gedachte waar we ons aan vasthouden. En met dit in het vooruitzicht, zie ik mijn laatste weekje stress met liefde tegemoet!

WE GAAN!!!

Finaly!!! Afgelopen donderdag kwam dan eindelijk de verlossende e-mail. De cost estemate is aproved!!! Reden voor mij en Jan-Willem om helemaal uit onze plaat te gaan (op kantoor). Ik stond al bijna met een fles (kinder)champagne in mijn handen te springen en te dansen bij mijn collega's. Dat laatste heb ik overigens wel gedaan (iedereen die me een beetje kent weet hoe dat er uitziet). Voor hen was het al definitief dus zij begrepen niet helemaal waarom ik nu zo hyper was.... Dat was dan weer jammer...

Op donderdag ook maar meteen het takenlijstje van 22 taken naar 2 gebracht met mijn lieve baas Nicole Handele. Ze was wel heel streng, maar dat was in mijn belang. Ik heb nu nog 2 taken die ik zelf af kan ronden. De rest ligt bij collega's. S'avonds ben ik aan de borrel gegaan met mijn collega's. Ging er een glas rode wijn (van mij) over de blouse van mijn oude baas heen ... oeps ... die was niet zo blij (understatement), maar goed dat wordt een verzekeringskwestie en mag de pret niet drukken. Sinds donderdag leef ik op een roze wolk die San Diego heet.

Vrijdag hebben we Gijs en Boris maar meteen laten inenten tegen Rabius. S'avonds kwamen Kim en Michael langs en hebben we de fles champagne die sinds 24 juni koud staat (voor als het echt definitief is) opengeknald. Michael had speciaal voor het event een super bijzondere 'nr 5' sigaar uit Cuba meegenomen, kortom een heerlijk avondje, dat we zaterdag op lakedance hebben voortgezet met een aantal vrienden. Wat ga ik de Nederlandse Dance feesten missen!!!!

De eerste week van september gaan we op huizenjacht en de planning is dat we op 25 september definitief naar San Diego vliegen. 20 september is dan mijn laatste werkdag.

No more secrets!

Vanaf nu mag iedereen het weten! Wij zijn bezig om voor 18 maanden naar San Diego te verhuizen! Tot afgelopen vrijdag was dat toch nog een beetje een dingetje! Niet het verhuizen, maar er openlijk over praten. Mijn collega's wisten het nog niet. Nog steeds is er een kleine 0.01% kans dat het hele avontuur niet doorgaat, maar dat percentage nemen we voor lief.

Vrijdag maakte ik een lijstje met alles wat ik op mijn werk moet afronden voor ik de plas over kan steken! En daar kwamen de rode vlekken en hyperventilatie. Nog zeker 6 maanden werk wat ik in effectief 4 weken tijd moet afronden. Nu ben ik goed in wat ik doe en heb ik  geen probleem met werkdruk maar dit gaat ook mij niet lukken. Dus maar even langs Hans de afdelingmanager getogen. Gelukkig gaf hij aan dat niemand er wat aan heeft als ik overspannen vertrek... fiew! We gaan dus volgende week even kijken hoe misbaar ik ben en zaken overdragen. Dat betekent wel dat ik niet alles kan achterlaten zoal is dat graag zou willen, da's dan weer balen voor een perfectionist als ik.

Hans (afd.manager) gaf ook aan dat het geheimhouden veel energie vreet en ik nu zover in het traject ben dat hij groen licht gaf om het ook met mijn collega's te delen. Hester en Margo wisten dat er wat aan de hand was, maar dachten net als iedereen dat ik zwanger was. NIET DUS! Zo fijn om het te kunnen delen met collega's en nu ook te kunnen vertellen waarom ik voor alles wat ik doe een back-up nodig heb! In ieder geval 1 pak van mijn hart, nu het lijstje nog....

Vrijdagmiddag ook een conference call met Annabel van EY gehad. Zij heeft de hele procedure uitgelegd en al onze vragen beantwoordt. De cost estemate moet nu nog 'aproved' worden en ligt momenteel in San Diego. De visumaanvragen liggen al bij IMA. Annabel verwacht geen problemen, dat heeft ze ten minste nog nooit eerder meegemaakt, maar je weet nooit!

Annabel wist te vertellen dat we 120kg + de normale kilo's aan bagage over mogen vliegen. In totaal 180kg. Daar komen we bij lange na niet aan.... of toch wel... Vandaag daarom bedacht om maar eens een lijstje te maken met wat mee moet, wat mee kan en wat niet mee hoeft. En ook maar meteen bedacht om het huis alvast wat op te ruimen. Goddank hebben we met de verhuizing vorig jaar al veel weggegooid maar stiekem zijn we toch echte 'horders' en valt het toch wat tegen...


Wish us luck...