zondag 22 september 2013

So long, farewell Auf Wiedersehen, adieu

En toen was het opeens vier dagen voor vertrek. De afgelopen twee weken hadden het thema: So long, farewell Auf Wiedersehen, adieu. En tjee wat vliegt de tijd en wat reageer ik anders dan ikzelf en menig anderen hadden verwacht! Hoe emotioneel ik normaal ben, hoe nuchter gaat het er nu aan toe. Ik denk dat ik nog niet helemaal besef dat we Nederland voor 18 maanden achter laten. 

Even een resume:
Na een gigantische jetlag mochten we maandags na de vlucht van zaterdag gewoon weer werken. Achterover leunen was er niet bij, want ik had zondag al op mijn e-mailaccount gezien dat het gekkenhuis zou worden. En dat werd het!!! Lange dagen, weinig slaap, fastfood en veel aan onze hoofdjes, zo vlogen de afgelopen weken voorbij. 

Donderdag's zonder telefoons of andere electronische apparaten naar het Amerikaans Consulaat. Want dat mag niet. Heel vreemd. Na een uurtje binnen te hebben gezeten liepen we gelukkig naar buiten: De visa zijn aproved!




Het weekend stond in het teken van spullen verhuizen naar de ouders. Die waren blij dat alles eindelijk weg was, en nu brachten we het weer een voor een terug! Maar het is voor een goed doel!





Afgelopen maandag en dinsdag mochten we op cultural awareness training bij het Koninklijk Instituut van de Tropen. Een fantastische ervaring die we mochten delen met Teun en Natasja die samen met hun twee kinderen ook naar San Diego verhuizen. We hebben veel geleerd over de gebruiken van de Amerikanen, de do's and don ‘ts en de culturele overeenkomsten en verschillen. Een aantal weetjes op een rijtje:

Wisten jullie dat:
- De gemiddelde Amerikaan 26 keer in zijn leven verhuisd;
- Die verhuizingen voor 99% met nieuw werk en een hoger salaris te maken hebben;
- Amerikanen alles voor geld doen;
- De gemiddelde Amerikaan 5 wapens heeft;
- 30% van de Amerikanen passivist heeft en die wel meegenomen worden in het gemiddelde van 5 wapens;
- Amerikanen gemiddeld 10 uur per dag werken, maar hiervan minstens 3 uur met privé zaken bezig zijn;
- Je als je niet genoeg 'chit-chat' of met privé zaken bezig bent, je op ' chit-chat' training wordt gestuurd;
- Er zoiets bestaat als 'road-rage' waar een Amerikaan als hij zich bedreigt voelt op de weg i.v.m. bijvoorbeeld bumperkleven, uitstapt, een wapen trekt en op je auto schiet;
- Je moet overdrijven anders krijg je geen baan, maar wel altijd de waarheid moet vertellen (moeten we dus nog even aan werken);
- Het heel belangrijk is dat je bumperstickers op je auto plakt met teksten als: My kid is a straight A student (ik ga op zoek naar een sticker: Our Cats are the most well-behaved cat's you've ever seen).

Na twee intensieve dagen gingen we terug naar ons Eindhoven en begon op woensdag de laatste werk week. Rust en relaxen was er helaas niet bij want het Eindejaarwerk voor het zorgseizoen moest af. Mijn nieuwe baas sprak me donderdag aan en vroeg: Je zult het wel rustig hebben nu, lekker bij iedereen kletsten en een beetje koffie drinken.... Nou helaas, die vlieger ging voor mij niet op. Gelukkig heb ik wel heerlijk kunnen relaxen tijdens mijn afscheidsborrel van het werk. In de middag kwam Conny (directeur) in het restaurant afscheid nemen met een ontzettend lieve speech (nee niet via microfoon) waarna ik om vijf uur met mijn oude baas en collega naar de Wildeman ben getogen. Een voor een kwamen lieve collega's binnen en ze brachten ook allerlei cadeaus mee! Super tof. Ik heb een heerlijk afscheid gehad en er ontzettend van genoten.

Vrijdag had ik mijn laatste dag, Laptop inleveren, IPhone afgeven :( token inleveren en pasjes terug gegeven. Het is officieel : Ik heb geen baan meer en dat doet toch een beetje pijn.

Gelukkig werd die pijn s ‘avonds goed verzacht met liters Sangria en veel knuffels want het was tijd voor ons afscheidsfuif voor vrienden en familie. Omdat we geen zin hadden om ons huis op het laatste moment de vernieling in te brengen, vierden we het buitenhuis in de Bodega van restaurant La Gitana. Wat heerlijk om iedereen weer bij elkaar te hebben. Ik heb dan ook met volle teugen genoten! Na het fuif nog met een aantal de stad in geweest, want Stratumseind ga ik toch wel missen.  

















Gisteren, Tja daar zullen we het maar niet over hebben.... 















Vandaag zijn we begonnen met het huis voor de zoveelste keer opruimen. Wij zijn geen verzamelaars, maar ik gok dat we nog wel 2 stortritten gaan maken (en we hebben er al een aantal gehad). Ik wil niet weten hoe het gaat bij mensen met verzamelwoede!!! Wel lekker dat alles weg is en als we terug komen ook alleen de spullen die van belang zijn in ons huisje zijn.

Woensdag is de luchtvracht al opgehaald, maar 90kg. Vanochtend werd ik toch wat zenuwachtig over de resterende kilo's die mee moesten. Zou het wel kunnen, want we mogen per persoon nog maar 46 kg. meenemen op onze vlucht. Willem had er een hard hoofd in en riep: Als we teveel kilo's hebben blijven jouw kleren thuis. Ik dacht: Deal, dan kan ik dus mooi shoppen in San Diego. Toch past alles wonderbaarlijk genoeg in de koffers en heb ik nog een koffer over. Dat wordt dan de souvenir koffer waar alle cadeaus en lieve kaarten die we hebben gekregen inkomen!

Woensdag is ook de dag dat de bank ons eindelijk toestemming heeft gegeven om ons huis te verhuren. Onder achterlijke omstandigheden, maar daar hebben we het niet over... dat komt uiteindelijk wel goed. We hebben direct met STOIT geschakeld, en ons huis staat nu officieel te huur. Benieuwd? http://stoit.nl/#/eindhoven/meerhovendreef/131732/details

Nog een paar drukke dagen en korte nachtjes en dan gaat ons avontuur beginnen!!!!

zondag 8 september 2013

You have to love San Diego

Twee weken geleden stonden we beide strak van de spanning. Maar het is gelukt! Dat is het fijne van getrouwd zijn met een planner. Het hele huis is klaar en gefotografeerd, ons hele leven zit in 30 dozen. Vorige week zondag konden we dus met een gerust hart (vol spanning) vertrekken naar San Diego. Na de rontgen controle te hebben gehad konden we in het vliegtuig stappen en ons overgeven aan de goede zorgen van de KLM stewardessen.

11 uur later waren we in LA, we stapten in een bus naar de autoverhuur en kwamen direct in de stemming. De busschauffeuse riep om: Welcome to LA, i'm Tanyeescha, your crazy driver of the day!
Nog geen 10 minuten later zaten we in de auto naar San Diego. Tjee wat een belachelijk grote auto's!!! Onze C1 zou hier niet eens de snelweg opmogen. De KIA Sportage die ik in mijn hoofd had, lijkt hier echt klein vergeleken met de rest.  Eenmaal gewend aan de auto's kon ik de omgeving eens bekijken, hoe gaaf is dit: Overal palmpomen, zonovergoten wegen en uitzicht op de oceaan. Het hotel was al even fantastisch, wij zaten in het Rancho Bernardo Inn. De bellboys kwamen ons direct tot hulp en ik moch mijn koffers niet eens zelf in of uit de auto halen ' mem, I will take care of your luggage' . OK!!! Daar kunnen ze in Nederland nog wat van leren...

Na een nacht in ons asociaal grote bed (2x2.20 en een meter hoog) liep ik naar mijn walk-in-closet die me naar de badkamer leidde. Natuurlijk ook even op het giga flatscreen naar het nieuws kijken en de dag kon beginnen. Maandag was labourday, een vrije dag voor de amerikanen. Wij gingen eens kijken hoe San Diego er bij lag. Op naar Mission Bay, helaas was het nogal mistig, maar toch een goed idee gekregen... wij kunnen hier wel wennen.

Dinsdag op appartementenjacht geweest. Op basis van de website hadden we een voorkeur, bij het bekijken van de ontzettend luxe complexen veranderde dat een beetje. Wij vielen voor een complex dat alles had wat je je kon wensen, behalve een vrij appartement zou later blijken. Het tweede complex dat we bezichtigden was onze eerste keuze op basis van de website en omgeving maar was iets minder luxe als het eerste complex (gaat nog steeds door voor 5* hoor). Het heeft een gym met lessen die je kunt volgen, twee zwembaden en jaquizies, 3 american BBQ's, een koffiebar, wijnbar, restaurant etc etc, en er liggen twee shoppingmalls om de hoek. Na een lunch gingen we naar het derde appartement, dat was niets voor ons: ver weg van alles, erg familie en ouderen georienteerd. Appartement vier en vijf hebben we niet meer bekeken omdat deze niet in het gebied lagen waarin wij geinteresseerd zijn: Mission Valley.

Na de appartementen jacht hebben we een bankrekening geopend bij de Bank Of America. Net zoals alle andere amerikanen wilde onze bankier Micheal Lane graag weten wat nu het verschil is tussen Dutch, the Netherlands, en Holland. Wij deden een poging, maar niemand kan het beter en vooral sneller uitgleggen dan het onderstaande Youtube filmpje dat we hem nog even na ge-e-maild hebben. hoe leg je iemand uit dat je nederlander bent en niet in holland woont.

S'avonds zijn we uiteten geweest met een hele club Nederlanders die short term in San Diego verblijven en voor ASML werken. Ontzettende leuke club waar we ook de rest van de trip mee gegeten hebben.

Woensdag zijn we heerlijk naar Pacific Beach geweest en hebben we lekker gechilled op het strand. Na een heerlijke lunch in een soort surfpub zijn we naar Balboa park gereden, je kunt dit park vergelijken met met Central Park in NY, aan de ingang van het park zit de dierentuin. Terug in het hotel lazen we dat het eerste appartement net voor onze neus was weggekaapt. Van onze tweede keuze was onze favoriet ook niet meer beschikbaar. Wat nu!!!! Ik moet zeggen dat ik hier best even stil van was, want dit hadden we niet verwacht. In USA kun je geen opties nemen op de appartementen, dat betekent dat wie het eerst betaalt, het eerst maalt. Wij kwamen als eerste maar moesten alles via de makelaar regelen en daar gaat in Amerika veel tijd overheen omdat alles via een hierarchische route moet. Na ook de donderdag grotendeels nagelbijtend door te hebben gebracht kregen we in de middag het verlossende woord dat er nog een appartement vrij was op het tweede complex dat we hadden uitgekozen!!! Gelukkig, pak van ons hart en dat net voordat we terugvlogen naar Nederland.


Hier gaan we de komende achttien maanden wonen!
Een heerlijk 2 bedroom and 2 bathroom appartement met een giga walk in closet, open keuken en patio!!!! 10 minuten van de stranden en Mission Bay, 10 minuten van Balboa Park.
Daarnaast liggen er 2 shoppingmalls om de hoek en de trolly bus heeft een stop aan het complex!!!
Benieuwd? Klik op de link.
http://www.srgliving.com/promenade/

Vrijdag moesten we helaas al weer terug, dat is heel raar, want we wonen natuurlijk nog in Nederland, maar voor ons gevoel is San Diego al ons thuis.