Dat was toch wel
een dingetje, dat dertig worden, maar over mijn drie dagen durende party later
in de blog. Tijd voor serieuze zaken. In Nederland wordt januari altijd gezien
als de maand waarin mensen niet op hun gezelligst zijn. We wijten dat aan een
gebrek aan zonlicht. Vandaar dat er bij zorgverzekeringen in deze maand veel vraag
is naar de vergoeding voor de kosten van een gezichtszonnebankje om de januari
maand door te komen. Uit eigen ervaring kan ik je bij deze vertellen dat het niet
aan het zonlicht ligt, dat is hier genoeg en toch had ik het de afgelopen maand
best een beetje zwaar. Dertig worden draagt daar overigens niet aan bij.
Zonder dat dit
direct een blog gaat worden met een beschrijving van mijn dipje, wil ik wel meegeven
dat het hier in San Diego niet alleen maar zonneschijn is. Dat is ook heel
logisch, we wonen hier en zijn niet op vakantie, al hoewel dat misschien af en
toe wel zo lijkt. Na ruim 4 maanden van plezier betrok me in januari het gevoel
dat ik toch wel echt mijn baan kwijt ben, niet meer op bezoek kan gaan bij
vrienden en familie en dat een wijntje op stratum voorlopig ook niet tot de
mogelijkheden behoord. Ik heb daar best een beetje last van gehad. Naast heel
veel plezier maken in de avonden en weekenden was mijn werk een belangrijk
onderdeel van mijn leven in Nederland, dat ik met liefde en plezier deed. Van
40+ uur naar niets is dan best een hele grote overgang, ook het missen van
collega’s hakte er best een beetje in. Tijdens de Cultural Awarness Training
bij het KIT werd dit ook verteld. De eerste 4 maanden leef je op een wolk:
alles is nieuw en moet ontdekt worden, daarna start het gewone leven en daarbij ook het besef dat je echt weg
bent. Niets vreemd of nieuws dus, en ook zeker niets om je zorgen over te
maken. Ik wist dat het eraan zat te komen, maar leuk
is toch anders.
Omdat ik niet wil
blijven hangen in de ‘Januari blues’ moest er iets gebeuren. Ik ben dan ook
hard op zoek gegaan naar een extra vrijwilligersbaan en naar studies. Half januari ben ik aangenomen als Coördinator
bij Global Connection. Een bedrijf dat zich volledig richt op expats en met
name hun partners. Voor de omgeving van San Diego beheer ik vanaf nu een aantal
pagina’s op hun website, schiet foto’s en video’s, ben contactpersoon voor nieuwe
expat partners en lever bijdrages aan het magazine. Een leuke bezigheid waar ik
mijn creativiteit in kan leggen en waar ik veel zin in heb. Daarnaast heb ik in
eind januari ook mijn vingerafdrukken afgegeven om in aanmerking te komen voor
een vrijwilligersbaan bij de LGTB. Een organisatie die me aan het hart ligt
omdat ‘the land of the free’ toch niet zo vrij is als het doet laten geloven.
Ook de
studiegidsen zijn allemaal doorgenomen en ik heb een aantal onderdelen van
opleidingen gevonden die ik graag wil volgen: Training & Development,
Talent management & Aquisistion, HR Overview, Lean Six Sigma en Social and
Corporate Responsibility. Al deze studies passen in het ontwikkelplan dat ik in
Nederland voor mijn vertrek had gemaakt. Het vinden van een studie is 1, het
volgen ervan is een heel ander verhaal. Omdat een volledige studie te lang
duurt en niet te betalen is ($ 25.000 per jaar) wil ik onderdelen van een studie volgen. Een certificaat of
bewijs van deelname zou dan leuk zijn maar hoeft niet. Daar begrijpen die Amerikanen
overigens helemaal niets van. Waarom zou je in godsnaam vrijwillig klassen
volgen zonder daar iets voor terug te krijgen. Na twee maanden heen en weer
e-mailen en nog niets concreets gehoord te hebben, heb ik besloten volgende week
een bezoekje te plannen aan de UCSD (University of California, San Diego).
In januari stond
ook de ‘behind the wheel’ driving test op het programma, uitstellen zat er niet
meer in. Met een laatste noodoproep naar mama om opa toch even te bellen om een
kaarsje aan te steken, vertrok ik op 21 januari met lood in mijn schoenen
richting Poway waar het rijexamen plaats zou vinden. Je moet in je eigen auto
afrijden, dus Cherry was helemaal spik en span, zou het daar in elk geval niet
aan kunnen liggen. Na ruim een half uur wachten tot ik aan de beurt was, en
bekijken welke rij examinatoren ik toch echt liever niet zou willen (op basis
van uiterlijkheden), kwam er een gezellige ‘gay’ man naar me toegelopen, daar kon ik wel wat mee. Strak
van de spanning wist ik wat uit te leggen over de auto en uit te stamelen dat
ik het toch allemaal wat spannend vond. Gelukkig raakten we al snel aan de
praat en wist ik het gesprek te richten op iets wat ons allebei zou
interesseren: Hillcrest! Het begon met zijn vraag waar ik woonde: Mission
Valley. Hij: O, dat is dicht bij waar ik woon. Da twist ik natuurlijk al want
het kon niet missen dat hij in Northpark zou wonen, daar woont namelijk 95% van
alle gays. Dus na deze bevestiging van zijn kant kon ik heel enthousiast
vertellen over hoe fantastisch ik Hillcrest wel niet vind en dat ik ook graag
naar de vintage shops in Northpark ga. Na 20 minuutjes over deze gay koetjes en
kalfjes te hebben gepraat mocht ik het parkeer terrein weer oprijden en kwam
het verlossende woord: You Passed!!!! Met maar 3 fouten. Je mag er 15 hebben
voor je zakt. Ook Willem is geslaagd,
met 7 fouten. Toch een fijn gevoel dat ik als vrouw in de ogen van de
examinator beter gereden heb, sorry lief…
Een week later
stonden we op donderdag avond op San Diego International Airport. Met een
vertraging van twee uur landden mijn ouders voor het eerst op Amerikaanse bodem.
Wat was het heerlijk om mama en papa weer een knuffel te geven. Heerlijk een
week samen met mijn ouders op pad, bijpraten en vooral laten zien hoe we hier leven.
We hebben dan ook veel ondernomen. Alle toeristische trekpleisters hebben we
aangedaan en ik kan niet anders zeggen dan dat ik heb genoten. Ook mijn ouders
hebben een heerlijk weekje weg gehad.
Activiteiten op
het programma:
-
Shoppen
-
Seaworld
-
Point
Loma
-
Old
Town
-
Zoo
-
Balboa
park
-
USS
Midway
-
Harbour
& Seaport village
-
Gaslamp
quarter
-
Torrey
Pines
-
Julian
-
La
Jolla
Een fotoverslag
geeft je een idee van onze avonturen:
 |
| Shoppen en lunchen bij Ruby's |
 |
| Point Loma |
 |
| Point Loma | | |
 |
| Point Loma |
 |
| Knuffelen met manta's |
 |
| Aquarium in Seaworld |
 |
| Point loma |
 |
| Point Loma |
 |
| Point loma |
 |
| Lunch in Old-touwn |
 |
| Sea world |
 |
| Hidieop |
 |
| Chillen in de jaquizi |
 |
| Need i say more |
 |
| Wa un skon stel! |
 |
| Point Loma |
 |
| Gaslamp Quarter |
 |
| USS Midway |
 |
| Seaport village |
 |
| Little Italy |
 |
| Harbour |
 |
| Seaport village |
 |
| Seaport village |
 |
| Panda's in de zoo |
 |
| ehhhh |
 |
| Wat lief |
 |
| True love |
 |
| Torrey Pines |
 |
| USS Midway |
 |
| Balboa park |
 |
| Torrey Pines |
 |
| Torrey Pines |
 |
| Balboa park |
En toen werd het
donderdag, mijn verjaardag. Mijn lief had het hele huis versierd maar zag er
zelf nogal beroerd uit. Ziek, en dat op mijn dertigste verjaardag. Beetje
jammer, maar mocht de pret niet drukken. Na het lezen van alle super lieve
verjaardagskaarten, Facebook berichten en Whats App’s uit Nederland en het
uitpakken van alle cadeautjes (ook uit Nederland, hoe lief!!!) gingen we op pad
om te ontbijten bij Cody’s in La Jolla. Een super toffe tent waar ze de beste
French Toast in San Diego serveren. Terwijl ik pap en mam de zeehonden en
zeeleeuwen liet zien die op het strand liggen werd ik door zoveel lieve
vrienden en familie gebeld. Echt leuk om van iedereen te horen!
 |
| mmmm, French Toast |
 |
| Siebert |
 |
| Cadeaus!!!! |
Na Siebert op de gevoelige plaat te hebben vastgelegd, toch nog maar even naar huis gegaan om te
checken hoe het met manlief was, maar daar werden we niet heel blij van. Dus
uiteindelijk met z’n drieën naar Julian gereden voor een lekker stuk
appeltaart.
 |
| mmmmmmm |
Op weg naar de auto zag mama toevallig een klein geel bordje staan
met de tekst ‘gold mine tours’. Dat wilden we wel even checken. Via allerlei
zand weggetjes kwamen we in een soort van Hill Billy walhalla uit waar drie
mannen met baarden rondliepen. We besloten het maar eens te gaan bekijken,
tenslotte hadden we papa bij ons om ons te beschermen mocht het niet helemaal
pluis zijn…
Een toeristische goudmijn tour zou het worden. $10 pp cash, geen checks of
cards want de mannen hebben geen bankrekening en wonen met hun RV op het
terrein van de mijn. HOE VET!!!! Je hoopt altijd dat je zoiets als drie Hill
Billies met baarden en een RV op een goudmijn terrein ontdekt, maar dat gebeurd
zelden. Uiteindelijk hebben we zo’n gave tour gehad dat ik hem aan iedereen kan
aanraden! Zo’n leuke mannen en zo authentiek. Heb ook maar even geregeld dat ik
in de zomer mag hiken op hun privé terrein, en als ik wil ook kamperen met een
paar van de ITA Matties (en nee, ik ben niet naïef).
 |
| Eagle goldmine in Julian |
Na de tour snel
naar huis om te checken of Willem het zou redden om mee te gaan naar mijn
birthday dinner. Helaas was dat niet het geval, we hebben het etentje
uitgesteld en pizza besteld en een film gekeken. Lieke en Stephan kwamen ook
nog even op bezoek om me te feliciteren.
Donderdag voelde
Willem zich gelukkig weer beter. We konden dus uiteten bij de ‘melting pot’.
Super lekker gegeten (kaasfondue, vleesfondue en het nagerecht: Chocolade
fondue) iets te veel gedronken, heel gezellig dus!
 |
| Fondue, i'm in love! |
Vrijdag was de
dag dat ik mijn ouders weg moest brengen naar het vliegveld. Een dag waar ik
best tegen op zag. Ik zie mijn ouders pas weer op zijn vroegst in mei. Mama en
papa hadden het er ook wel moeilijk mee. Toen ik weer in de auto naar huis zat
drong het pas echt tot me door en begonnen de tranen te vloeien, niet echt een
heel handig moment als je net de spits in rijdt, maar goed. Gelukkig had ik
zaterdag niet heel veel tijd om te kniezen want mijn verjaardag fuif voor
vrienden en kennissen in San Diego stond op me te wachten. En wat voor fuif is
het geworden!!!!
Als klap op de vuurpijl heb ik deze week ook nog even mijn Oranje band bij elkaar gevochten, en wat was het weer heftig! Met de tong op de grond na 2 uur mezelf uitsloven ben ik de trotse eigenaar van de felbegeerde oranje band, op naar Black Belt Exelence!
Nu is het wachten op het volgende grote avontuur, Janneke komt over twee weekjes hierheen, op het
programma: Roadtrip met mijn maatje!!! Ik kan niet wachten.
