Hit the road jack!

Maar voordat Janneke eindelijk in San Diego was en het roadtrippen kon beginnen, vierde zuid Nederland eerst massaal carnaval en hadden wij in San Diego Mardi Gras!!!

En hoe vet was dat feestje!!! Samen met Jaimie en Jessie hebben we een flink feestje gebouwd in gay minded Hillcrest (Ik denk dat we de enige vrouwen waren).  Het enig minpuntje was de parade, die bestond uit 5 onderdelen, that was it! 

Maar geen verkeerde keuze Mardi gras in Hillcrest (nu is Hillcrest in mijn ogen overigens nooit een verkeerde keuze, ik winkel er graag, ga er graag eten, drinken en stappen en ik werk er natuurlijk ook). Het voordeel van Hillcrest is, dat elke gelegenheid voor een feestje wordt aangegrepen, je geen last hebt van vervelende klampende mannen, de drank  maar uit 20% soda bestaat en de muziek er Europees is en goed hard staat. Dat betekent goede dj’s, veel drank en dansen!!! Heerlijk. Het mooiste voorbeeld van liberaal Hillcrest in het conservatieve USA is toch wel: the no pants Saturday in club Riches!!! Je wordt geacht alleen in je boxershort, tanga of string naar de club te komen… Maar goed, om jullie wat mee te geven van de sfeer gedurende Mardi gras, natuurlijk wat pictures:

Ready for Mardi Gras

Parade

Beats!!!!!

Fun

Girls having fun!

Party!!!

Tja, Hillcrest!

10 maart was het dan zover, Janneke zou om 8 uur landen op San Diego Airport. Omdat mijn lieve vrienden en manlief me graag wilden verrassen bleek Janneke niet op 10 maar al op 9 maart op San Diego Airport te staan. Vijf minuten kreeg ik om me om te kleden. Het huis aan kant maken ging dus niet meer lukken (en dat was een teringbende), maar ja, je kunt niet alles hebben.

En toen was een van mijn drie besties ineens in San Diego! Tot aan vrijdag hebben we rustig aan gedaan zodat Janneke wat zou kunnen ontstressen van het leven in Eindhoven. Vrijdag zouden we beginnen aan onze roadtrip. Maar hoe plan je een trip in the USA? Wij wilden niets vastleggen en alles openlaten, niet de geijkte routes nemen en wel zien waar we uit zouden komen. Het werd een goede compromis omdat je in the USA wel iets moet plannen. Samen zochten we een aantal plaatjes uit in een reisgids over Arizona. Aan de hand van een kaart konden we zo een beetje de route bepalen. Hotels zouden we op de dag zelf wel boeken. En zo gingen we op pad…

Let the roadtrip begin!

Eerste stop 3 nachten Las Vegas, wat een gekkenhuis!!!! Ik was er natuurlijk al eerder geweest maar het blijft ook de tweede keer een ware belevenis. ’S Avonds hadden we kaarten voor David Guetta geregeld in Club XS in het chique Encore hotel. En wat een show werd het,  zo ontzettend gaaf!!! Na op zaterdag uit te brakken aan het zwembad en s ‘avonds een burger te eten bij Gordon Ramsey lagen we op zondag weer aan het zwembad en besloten we laat op de middag over freemont street te struinen.  Zondagavond was het tijd voor ‘Thunder from down Under’ en ik kan je vertellen, er was echt thunder down under!!!! Wat een fantastische show en wat een ontzettend lekkere mannen! Echt een aanrader.

Ons hotel: Excalibur

Lekker gedist worden bij Dicks!

Pary at club XS David Guetta

Op weg naar David Guetta

Freemontstreet

The strip

Kusjesdag

Burgers eten bij Gordon Ramsey

Bijschrift toevoegen

Do i need to say moreladies?!

Daquiri's drinken bij Dicks

Na deze fantastische afsluiter reden we op maandag door naar Lake Havasu. Even bijkomen van de drukte in Vegas. Wisten wij veel dat het Spring Break weekend was (en dan ook nog eens Sham Rock monday) Een groot zuipend studenten gekkenhuis rond het meer, daar ging onze rust, maar goed, wij zijn ook jong geweest en kunnen ons prima aanpassen. Lekker biertje besteld en met een ‘ja ik ben een van de weinige boven de 21 jaar dus ik mag legaal drinken armbandje’ om konden we heerlijk genieten tussen al het feestgedruis in bikini. Omdat we natuurlijk niet alleen maar zijn gekomen om te feesten besloten we de volgende dag te gaan kajakken. Helaas kon dat niet doorgaan omdat het te hard waaide op het meer, te gevaarlijk (Amerikanen en hun safety, om gek van te worden). Wat kon dan wel? Eigenlijk helemaal niets,  uiteindelijk maar met een veerpont  naar het Californië gedeelte van het meer gegaan om wat te lunchen. Eenmaal terug in Arizona wisten we het toch nog voor elkaar te krijgen om welgeteld een half uur te waterfietsen! Zo blij als twee kinderen in de waterfiets trappen als een gek om toch maar zo veel mogelijk water oppervlak te kunnen befietsen. Wij waren helemaal klaar met lake Havasu, het werd dus tijd om verder te gaan. Maar niet voordat we een saloon vol locals gespot hadden en een fantastische laatste avond hadden.

ps. wisten jullie dat de horror film Piranha in Lake Havasu is opgenomen?!

Vanuit Nevada naar Arizona

Stukje route 66!

Lake Havasu

Welverdiende biertjes en een peukje

Even vastleggen

De orignele London Bridge, tja als je geen eigen geschiedenis hebt, dan zul je het moeten kopen.

lekker eten in de saloon!

En natuurlijk calorien eraf dansen met een linedance!

Tja, die lusten we wel!

Tenminste, als we dit uitzicht hebben!

Bijschrift toevoegen

Haven aan de kant van Californie

Met de boot naar Californie

Springbreak!

Maatjes!

Volgende punt was eigenlijk Kingsman, omdat dit maar een 40 minuten rijden was van lake Havasu lag, besloten we deze te skippen en op woensdag direct door te rijden naar Williams van waaruit we zouden kijken of dit dorp een uitvalbasis zou kunnen zijn om een aantal punten te gaan bekijken. En dat was het, wat een ontzettend gaaf dorp! Eigenlijk is er helemaal niets te beleven, maar door s ‘avonds bij de locals in de bar te hangen, gin en rum te drinken en gewoon mee te zingen met de karaoke avonden, zorgden we ervoor dat de locals van Williams ons in ons hart sloten en we drie avonden plezier hadden. We konden de straat niet meer op zonder aangesproken te worden door een aantal locals over onze plannen voor die dag. 

Karaoke!

Jacky de bartender

Picture met Aussies

Rum & Gin

Zatte Harries

Cheers!

Vanuit Williams zijn we met de trein naar de Grand Canyon gereden. Een toffe ervaring die helemaal in het teken stond van het wilde westen. S’ochtends een show bij het oude station, live muziek in de trein en goede gidsen die vanalles vertelden over de omgeving waar we reden. 4 uur vrij wandelen in de Grand Canyon en om half 4 weer terug de trein in om halverwege overvallen te worden, lachen man!

The train!

Live muziek in de trein

Overvallen worden op de terugweg

Oh nee, we worden overvallen!!!

Beroofd van een dollar!

Treinreisje Grand canyon!

Maar die Grand Canyon, niet te omschrijven zo mooi, groot en overweldigend. We zijn 1.5 uur de Bright Angel Trail naar beneden gewandeld en vervolgens weer omhoog gegaan omdat we de trein niet wilden missen. Een aantal foto’s laten het beter zien dan ik kan omschrijven.

S ‘avonds hebben we ons lekker bezat in de kroeg. Daar hebben we een leuke avond gehad met de locals en twee ‘Aussies’ die op doorreis waren van New York naar LA. Met z’n vieren heerlijk home style cooking (twee deuren verder van de kroeg) gegeten om vervolgens weer snel weer een ginnetje te bestellen.

Vrijdag vertrokken we naar Sedona, een rit van 40 minuten via een oude snelweg door de bergen en een prachtig look-out point over een dal. Ik besefte dat we naar beneden moesten en ik had nog nooit haarspeldbochten gereden, dat was dus wel even slikken, maar het is goed gegaan. Eenmaal in Sedona kochten we voor $6 een dagpas en kregen we een plattegrond met alle vormen die er in de red Rocks te  vinden zijn. Theepotten, koffiepotten, schepen, Snoopy je kunt het zo gek niet bedenken of je kunt het zien. We besloten een korte hike te doen en daarna lekker decadent te lunchen bij een chique hotel aan het water. Laat in de middag vertrokken we weer richting Williams om afscheid te nemen van de kroeg en de gezellige mensen.

Hiken!

Bijschrift toevoegen

 Op naar Page, ruim 3 uur in de auto en we waren in Page, helaas was het bewolkt dus antilope zou het niet gaan worden. Dan maar naar Horse shoe bend. Niet voorbereid en gewoon op de Converse (basketbal schoenen voor de 50+ generatie)  dachten we dat het allemaal wel mee zou vallen met de hike. Dat was ook zo want het duurde maar 1 mile, maar het was berg op en af door rood en vooral los zand. Eenmaal aangekomen vonden wij het toch wel heel erg de moeite waard. Leuke mensen ontmoet en gezellig gekletst op een rots uitkijkend op de horse shoe. En wat helemaal tof was, wij zouden de volgende dag op de rivier die we zagen gaan raften.

Het werd zondag en raften zou het worden. We mochten geen tassen meenemen en alles moest in een doorzichtig plastic tasje. Reden was dat homeland security de Glenn Canyon dam heeft aangemerkt als mogelijke gevoelige plek voor aanslagen. We stapten uit de boot en liepen 100 meter naar de raftboot bij de Canyon dam. Omdat dit wel eens gevaarlijk kon zijn, moesten we een bouwvakkershelm op, tja ik blijf het zeggen: Amerikanen en ….  Maar goed. Eindelijk in de boot wisten we wel dat we niet echt wild water zouden raften, maar we hoefden helemaal niets te doen. Konden gewoon gaan zitten en rondkijken. De volgende 4 uur voeren we op de Colorado river door de Glenn Canyon. We kwamen langs mooie strandjes en voeren langs/door Horse shoe bend. We beseften niet hoe hoog de rotsen waren totdat we de toeristen boven op de rotsten zagen staan, die waren zo groot als een cocktail prikkertje.

Heel sexy zo'n helm

Lekker een dagje genieten

Bijschrift toevoegen

Glen Canyon Dam

Horse shoe bend vanaf beneden!

Na de rafting tocht waren we wel toe aan wat lekker eten en een drankje. Helaas bleek page een nogal Christelijk dorp te zijn en was alles op zondag dicht. Met mazzel konden we een tent vinden waar we wat konden eten. Janneke heeft hier haar eerste Mac & Cheese ervaring opgedaan en is verslaafd!

Maandagochtend vertrokken we vroeg naar de Upper Antilope Canyon. Omdat er geen straat is waar je naar kunt navigeren, volgden wij de jeepjes met toeristen maar. We wilden niets boeken maar gewoon met een Navajo mee. Dat kon, $30 pp aftikken en we zouden anderhalf uur vermaakt worden in de Canyon. In een jeep zaten we met z’n 8 ten achterin, totdat Dominique onze Navajo opmerkte dat Janneke en ik nat haar hadden en we verkouden zouden worden van achterin de open jeep zitten (ja ja) wij mochten voorin komen zitten. Voordeel was dat hij ons van alles vertelde over de canyon en het ontstaan. Nog groter voordeel is dat hij al onze foto’s heeft gemaakt in antilope, waardoor wij super toffe foto’s hebben!!!!

Bijschrift toevoegen

Bijschrift toevoege

Dominique

Bijschrift toevoegen

Na een ontbijtje om 11 uur vertrokken we naar Holbrook, we zouden in een tipi gaan slapen. We wisten dat er in Holbrook niets te beleven zou zijn. We hadden dan ook gepland om wat te lunchen en vervolgens onszelf te bezatten in de locale kroeg, om vervolgens lazerus de tipi in te duiken. Het plan was goed, de uitvoering werd iets anders: Holbrook: bestaat voor 50% uit personen die je overdag niet tegen wilt komen. Deze 50% hangt de gehele dag rond de kroeg en wordt af en toe opgepakt. Wij mochten getuigen zijn van dit tafereel waarbij de gehele politiemacht van Holbrook (3 auto’s) uitrukten om een man en vrouw te arresteren. De locale kroeg ging hem dus niet worden. Wij zijn heel avontuurlijk, maar dit was voor ons zelfs iets te avontuurlijk. We bedachten dat we dan wel een pedicure konden nemen, onze voeten hadden veel te lijden gehad van al het wandelen en de droogte in Arizona. Helaas is er maar 1 kapster/pedicure in Holbrook en die was volgepland. De bioscoop dan, in de hoofdstraat zat een bios die 1 film per avond draaide, behalve op maandag, dan was de bioscoop dicht. Laten wij nu net op maandag in Holbrook zijn. Dan maar zelf een pedicure doen op het bankje bij de tipi en daarna wat gaan eten. Als Janneke en ik iets smerig vinden dan is het Mexicaans eten. Holbrook heeft 5 restaurants: Allemaal Mexicaans of Mexicaans-Amerikaans. We kozen voor het laatste in de hoop dat er een hamburger op het menu zou staan. Helaas het werd chili een taco en de smerigste burito die we ooit gehad hebben. Na de hele domper die een dagje Holbrook heet, doken we de bedden van onze Tipi in en hoopten we dat het snel dinsdag ochtend zou worden. De tipi bleek een beetje koud te zijn en het werd dus een lange nacht.

Holbrook

Dinsdag besloten we om Holbrook zo snel mogelijk achter ons te laten en naar Scottsdale te rijden. Daar hadden we een kamer in ‘hotel van Zijl’ geboekt (bij de ouders van Krista). We werden ontvangen met prosecco en een heerlijke tosti, druiven en gevulde eieren. S ‘avonds zijn we heerlijk gaan dineren met Jos en Hedy.

Bijschrift toevoegen

 

Dineren met Jos en Hedy

 

lekker met de voeten in het zwembad

Na een nacht slapen onder een dekbed in plaats van onder dekens werden we heerlijk wakker en vertrokken we rond 11 uur met Jos en Hedy om de Apache route te rijden. Echt de moeite waard! Een super mooie dag die we begonnen met koffie bij een woestijn meer, lemonade dronken in een ghost-town, hamburgers aten met live muziek en de dag afsloten met een drankje en een pizza in old-town Scottsdale. Wat een prachtige route die Apache route, en daar draagt het stuk dirt-road rijden zeker aan bij! Wat is die Hedy toch een pittige achter het stuur!

oeh la la

Oeh la la

De volgende dag namen we afscheid van die lieve Hedy en Jos en vertrokken we naar een Motel 6 in Scottsdale om toch nog een dagje te genieten van het lekkere weer en de relaxte sfeer. Vrijdag reden we terug naar San Diego, waar mijn schatje blij was om me weer te zien. Maar dat was van korte duur want maandag ochtend besloten we om nog even te genieten van het roadtrip gevoel. We vertrokken voor een nachtje naar Palm Springs en reden op dinsdag via Joshua Tree terug naar San Diego.

Marilyn Monroe!

Dinsdag avond was de avond dat ik voor het eerst naar school ging. Met een knoop in mijn maag en die van Janneke vertrok ik om 5.15u naar UCSD om te beginnen aan mijn opleiding HR. Wat was het spannend om weer in de schoolbanken te zitten en wat is er veel veranderd wat betreft technische snufjes etc. Maar wat ben ik blij dat ik weer met mijn hoofd bezig ben. Vol enthousiasme kwam ik thuis en vertelde Janneke en JW over mijn schoolavontuur. Over de 2 tentamens binnen 8 weken en de paper die ik moet schrijven waarbij ik een HR Director of CEO moet interviewen. Ze zijn dus niet mals met eisen aan de UCSD, maar goed het is wel de UCSD!!! En wat ben ik blij dat ik er mag studeren!

Donderdag was een zwarte nacht, om half 4 ging de wekker en kwam automatisch het besef dat ik Janneke weer moet gaan missen. Na veel knuffels en lieve woorden namen we voor een maandje afscheid van elkaar. In mei zien we elkaar weer want dan ben ik in Nederland!

Wat een vette trip is het geworden! Thanks maatje!!!