Dirt roads,
arches, redrocks, forest, wildlife and
so on...
Het is zover,
onze lang verwachte roadtrip kan beginnen. In totaal
zo’n 2.500 mile (zo’n 4000 km) gereden in 9 dagen.
Deze keer geen
uitgebreide reisverslagen, maar vooral foto’s. Woorden kunnen niet omschrijven
hoe mooi de natuur is, en hoewel ook foto’s niet de totale schoonheid
weergeven, toch een poging.
Vanuit San Diego
reden we zo’n 6.5uur en kwamen uit in St. George. We konden direct wennen aan
de woestijn temperatuur. Toen we de auto uitstapten leek het wel of er een
gigantische föhn blies, niks geen fijn oceaan briesje dus… Na een overnachting
in St. George reden we de volgende ochtend een uurtje naar Zion National Park.
In totaal zo’n vier uur gehiked en genoten van al het groen om ons heen.
 |
| ranger |
Laat in de middag
reden we richting Bryce, om dat de volgende ochtend te gaan verkennen. Een heel
ander park met hele andere natuur, maar wat is Bryce prachtig! Na een iet wat
ambitieuze hike (als je een extra persoon met je meesleept) was ik maar wat
trots op mezelf dat ik de Navajo loop en Wallstreet (omhoog) gelopen had. Het
was de bedoeling om de vlakke Queens garden trail te lopen, maar het leek JW
toch leuker om de Wallstreet te doen. Het was ook prachtig, maar zooooo
stijl!!!
 |
| Bijschrift toevoegen |
En toen werd het
laat in de middag en reden we naar Torrey, het dorpje van waaruit je Capital
reef bereikt. En wat hadden we een geweldig hotel! 360 graden views op capital
reef en ander natuurschoon. Heerlijk met een boek en een glas op de ‘porch’
genoten van de ondergaande zon.
Maandagochtend
vertrokken we al vroeg naar Capital reef, een park dat me nog het meest doet
denken aan de natuur van Jurasic Park, grillig maar aan de andere kant ook echt
prachtig. Kale rotsen wisselen af met fruitgaarden waar je fruit mag plukken
zoveel je kunt. Omdat dit park door veel toeristen (onterecht) wordt
overgeslagen was het er heerlijk rustig. Geen toerist gezien en heerlijk
gehiked en dirt road gereden.
Laat in de middag
reden we door naar Moab, kom je daar gewoon je schoonouders in het wild tegen!
Samen gegeten en de volgende ochtend Arches ontdekt. Maar tjee wat was het
warm. Na een paar korte hikes waren we er dan ook wel klaar mee en besloten we
te gaan lunchen op een schaduwrijk picknick plekje. Daar kregen we een
telefoontje dat onze Boris van 4 hoog naar beneden gevallen was… Geen circuskat
dus… Boris is direct naar de dierenarts gebracht waar hij vooral heel erg
geschrokken bleek te zijn, alleen zijn staart is niet helemaal in orde waardoor
evenwicht nu een beetje een dingetje is en z’n staart zielig op de grond
bungelt in plaats van fier in de lucht zwaait. Gelukkig werd er goed voor hem
gezorgd en konden wij onze trip afmaken, het duurt alleen nog wel even voordat
hij weer de oude is.
Na de schrik en
de lunch besloten we om de rest van Arches per auto en airco te verkennen. Als
echte Amerikanen werd soms alleen het raampje van de auto geopend om een foto
te maken, tja je moet toch inburgeren… Na het afscheid van schoonouders reden
we door naar Bluff.
Bluff heeft 400
inwoners en er is echt geen …. Te doen, behalve een bezoekerscentrum en 2
restaurants. Het is net Vlierden, een keer niezen en je bent er doorheen. We
besloten het bezoekerscentrum te verkennen en dat vonden ze maar wat leuk. We
werden als VIP’s behandelt en kregen een complete tour door het center en
allerlei tips en extra informatie.
De volgende
ochtend reden we vanuit Bluff naar Monument Valley waar mannen even echte
mannen kunnen zijn. Je kunt Monument Valley op 2 manieren bekijken: vanuit een
Jeep excursie, of vanuit je eigen auto.
Wij kozen natuurlijk voor de laatste optie. Met een 4X4 is het
natuurlijk sonde om er niets mee te doen. Manlief heeft het gaspedaal dan ook
flink ingetrapt en glunderde bij het zien van alle stof. Natuurlijk het
allerleukste als je zo’n stofgordijn achterlaat voor de mensen die direct achter
je zitten, of vanuit tegengestelde richting in het gordijn terecht komen…
Vanuit Monument
Valley reden we naar voor mij bekend terrein: Page. We besloten dezelfde middag
nog een indianen tour te fixen en naar Upper Antilope Canyon te gaan. Zwangerschap
heeft zo z’n voordelen (evenals met nog een lief vriendinnetje op roadtrip
zijn) want ook deze keer mochten we voorin zitten en knoopten we al snel een
gesprek met de gids aan. Dit resulteerde wederom in een situatie waarbij de
gids ons fototoestel/iphone als voorbeeld gebruikte bij het maken van foto’s!
TOP dus.
 |
| Bijschrift toevoegen |
 |
| Bijschrift toevoegen |
De volgende
ochtend besloten we via de Clenn Canyon Dam naar Horshoe Bend te gaan en vanuit
daar richting Williams te vertrekken.
En in Williams
werd ik zo blij als een kind. Er zijn 2 hoogtepunten tijdens deze roadtrip
(althans voor mij dan) Capital Reef en BEARIZONA!!!! Jaaa eindelijk is het
zover, na 4 maanden wachten ging ik eindelijk naar BEARIZONA!!!! Bearizona is
een wildlife park met alleen dieren die in de USA voorkomen, en dan specifiek
in de omgeving van Ariziona. Je rijdt er net als in de Beekse bergen doorheen
met je eigen auto, of je gaat met de safari bus. Ik keek hier echt ontzettend
naar uit want zoals de naam al doet vermoeden, BEREN!!!! En wolven en andere
beesten die ik iets minder interessant vond, maar die BEREN en WOLVEN!!! Hoe
vet! Na de tour met eigen auto en 600 foto’s verder liepen we door het
dierentuin gedeelte heen waar de baby beren en de puberende beren met elkaar
aan het spelen waren. Zo schattig om te zien. Ook een vogelshow mocht
natuurlijk niet ontbreken. Op de weg naar de auto besloten we nog een rondje
door het park te doen maar dan nu met safari bus met open ramen.
Vervolgens
checkten we in, in ons (per toeval) teddyberen B&B in Williams.
 |
| Bijschrift toevoegen |
Vanuit daar
vertrokken we de volgende ochtend naar de Grand Canyon waar we met de oranje
bus een aantal rim-paden liepen, om vervolgens de auto route te rijden en terug
in Williams te komen.
Nog 1 nachtje en dan zat onze reis er al weer op. Op
zaterdag reden we in 6.5 uur terug naar San Diego met in onze gedachten een reis om nooit te vergeten!
Eenmaal terug in
San Diego had ook Willem het berenvirus te pakken en kocht een teddybeer van 5feet tall. Alle vrouwen in de Costco in katzwijm (inclusief mezelf) toen ze mijn vent met die beer zagen sjouwen... en ik als trotse vrouw erachter aan natuurlijk....
Op maandag stond mijn leven een week lang in het teken van Studeren en kwamen
een week later de ouders van JW langs. Zij sloten hun vakantie af in San Diego
wat wij natuurlijk heerlijk vonden.
Zondag gingen we met z’n vieren naar de paardenrennen waar we de smaak
van het gokken al snel te pakken hadden. Verschillende tactieken zorgden
uiteindelijk voor winst waardoor het verlies van eerdere weddenschappen
(voordat we de regels kenden) werden goedgemaakt.
Ook werd er
natuurlijk geshopt en hebben Wim en Marian een gitaar fabriek bezocht en
gehiked in Torrey Pines.
Samen met Marian
ging ik naar de OBGYN waar ze naar het hartje kon luisteren. Erg bijzonder,
vooral ook omdat onze lieve vrienden en familie eigenlijk helemaal niets
meekrijgen van de zwangerschap. Tijdens Facetime gesprekken wordt er dan ook
steevast eerst gevraagd of ik even wil opstaan om mijn buik te laten zien. En
af en toe komt er een leuke kaart of een pakje binnen. Dat doet ons echt
ontzettend goed. Vorige week hield ik
het echt niet droog. Die lieve Kyra stuurde een pakje op dat geadresseerd was
aan ons baby’tje. Bij het pakketje zat een brief aan ons ongeboren kindje (Worm,
zoals Kyra hem noemt). Zo bijzonder. We zijn zo gezegend met bijzondere
vriendschappen!
Het is voor ons
dan ook best heel lastig dat we deze bijzondere periode in ons leven niet
kunnen delen met de mensen van wie we houden. We kijken dan ook ontzettend uit
naar de kerstvakantie. Dan komen we met z’n drieën naar Nederland en kunnen we
ons nieuwe gezinslid aan iedereen voorstellen.