Deze blog staat het bezoek van mijn schoonouders
centraal.
Maar voordat we de ouders van Willem gingen ophalen wilde
ik nog even Face timen met mijn eigen ouders. Samen met Willem had ik een 'all
american' kerstpakket samengesteld en opgestuurd en ik was toch wel benieuwd of
dat ontvangen was. Ze mochten het alleen nog niet openmaken. Wat ze wel konden
openmaken was het kerstpakket dat papa van zijn werk kreeg. Vroeger was dat
best een big deal. Heel het gezin bij elkaar in de keuken. Alle kerstpakketten
bij elkaar en openmaken maar. Je merkt toch hoe je aan die kleine herinneringen
hecht. Toen ik er achter kwam dat papa die avond met een kerstpakket was
thuisgekomen hebben we dat met z'n drieën uitgepakt (ik keek in bed, via Facetime
mee). Hoe klein ook, heel waardevol.
 |
| Wat zou er in de doos zitten? |
 |
| Wat een gezelligheid! |
Na al het decembergeweld rond sinterklaas en kerstmis dat
hier al in oktober begint, gingen lief en ik op 20 december de ouders en zus
van Willem ophalen van het vliegveld in SD dat hier maar 11 minuten rijden vandaan
ligt. Na drie maanden in San Diego zonder vrienden en familie is het heel
bijzonder om het thuisfront iets van onze wereld te laten zien. Voor een jetlag
was dan ook geen tijd. De twee weken die zouden volgen waren tot de nok toe
volgeboekt. Om ze niet al te erg af te schrikken begonnen we rustig met een
huisgemaakte pasta en een gespreid bed.
We zouden effectief maar vier dagen in San Diego hebben
voordat de karavaan (Ford Explorer) richting San Francisco zou vertrekken.
Omdat we toch ook San Diego wilden laten zien, hebben we dat in een tempo
afgewerkt dat voor de layed back Amerikanen in San Diego niet te bevatten was.
Al de 'hotspots' zijn aangedaan. Zo zijn we op zaterdag naar 'Spanisch art
village' in Balboa park geweest, hebben we rondgelopen en gelunched in Old-Town,
naar Pacific Beach geweest en zijn we s ‘avonds kerststraten gaan bekijken in
Poway.
 |
| Pier bij Pacific Beach |
 |
| Christmas lights Poway |
 |
| Balboa Park |
 |
| Balboa Park |
 |
| Need i say more? |
 |
| Spanish art center |
Op zondag zijn we appeltaart gaan eten in Julian.
Nu hoor ik je denken, is die appeltaart dan echt zo lekker dat je er ruim 1.5
uur voor in de auto gaat zitten? JA!!! En daarbij komt dat de route ernaar toe
echt prachtig is en ons bezoek een beeld geeft van de diversiteit van San Diego
County. Na de buik voor appeltaart en het hoofd vol mooie prentjes van de
uitzichten werd het tijd voor een middag shoppen in een van de outlets van
San Diego. Naast de nodige last minut kerstcadeaus werden er ook nog wat
goedkope merkkleding ingeslagen en heb ik toegegeven aan de spuuglelijke maar
zeer comfortabele 'sketchers' (sorry Hester).
's Maandags weer vroeg uit de veren want ik had bedacht
dat we zouden gaan ontbijten bij Cody's in La Jolla. Cody's is het leukste
restaurantje van La Jolla dat bekent staat om 'French toast' met Champi. Super
veel zin in en de hele rit ernaar toe gepraat over hoe fantastisch het eten en
de sfeer is (en de super aantrekkelijke obers, stuk voor stuk surf goden).
Komen we aan bij het restaurant, wat denk je: Gesloten voor de hollydays! Niet
relaxed, toen maar ergens anders wat gegeten. Na een stevig ontbijt naar de
Zeehonden op Childrens beach (la jolla) en de zeeleeuwen bij de cove geweest.
Omdat ik nog nooit in de cove zelf was geweest en aardig benieuwd was, kochten
we met z'n allen een ticket om 350 treden af te dalen naar iets dat heel mooi
is om een foto te maken, maar wat mijn verwachtingen iets wat teleur deed
stellen.
Na La Jolla op naar Point Loma waar je een prachtig
uitzicht hebt over de stad. Vervolgens weer de auto in om naar de USS Midway te
gaan. Een oud vliegdekschip waar hoe vaak we er ook komen, we geen genoeg van
krijgen. Het is zo immens groot dat je telkens weer iets nieuws ontdekt. Na een
lange dag sightseeing SD zijn we heerlijk gaan eten bij de Cheesecake factory.
Toch wel een van mijn favorieten moet ik zeggen. De cheesecake hebben we in
laten pakken om thuis op de bank te eten.
 |
| La Jolla |
 |
| Siebert |
 |
| Point Loma |
 |
| zeeleeuwen in La Jalla |
 |
| de tocht naar de grot |
 |
| USS Midway |
 |
| Cheese!!! |
 |
| In de Cove |
 |
| Ik lust geen Cheese! |
Op dinsdag zijn we met Captain Dave's Whale and Dolphin
safari op pad geweest. Familie Hensing was al voor er een haan kon kraaien
wakker (en ik kon natuurlijk mijn bed niet uitkomen, what's new), maar goed, om
kwart voor 7 zaten we in de auto. Na een dutje van zo'n anderhalf uur kon ik
nog wat verder slapen want Amerikanen komen standaard zo laat, dat ze dat
inbouwen bij een activiteit. Wij waren netjes om 8 uur aanwezig (zoals
gevraagd), maar de boot zou pas om negen uur vertrekken! Maar ik moet zeggen,
het was de moeite meer dan waard, het begon met zeeleeuwen in de haven (niet
heel bijzonder want die liggen er bij ons aan de kust honderden, maar goed) nog
geen half uur onderweg werden we vergezeld door tientallen dolfijnen. Alle
japanners en 'wannabe japanners' aka Wim en JW naar rechts (wat me wat zorgen
baarde aangezien we aan boord van een catamaran waren.... maar alles ging goed,
die boot is goed aangepast op japanners zullen we maar zeggen. Door gespannen
netten aan de voorkant van de boot konden we de dolfijnen goed in het water
zien zwemmen en als grande surprise werden er twee luikjes geopend waar je met
maximaal 'twee average' weight personen naar beneden kon klimmen. Beneden was
het polyester vervangen door plexiglas waardoor je op je buik kon gaan liggen
en het gevoel had dat je tussen de dolfijnen lag. Echt heel gaaf, maar iets
minder goed voor zeeziekte (of motion sickness zoals ze dat hier noemen). Mijn
motion sickness armbandjes werkten hierdoor niet heel goed meer, maar ik heb
alles binnen weten te houden. Na de invasie van dolfijnen werd het even rustig
maar toen was het daar opeens! een 'sprouth' die alle japanners weer deed
rennen (incl. onze eigen twee jappen). En ja hoor we hadden een 'gray whale'
gespot. Super cool om zo'n immens beest naast je boot te zien zwemmen.
Uiteindelijk drie walvissen gespot. De trip was geslaagd.
 |
| Jappjes |
 |
| Zwemmen met dolfijnen |
 |
| Zeeleeuwen |
 |
| Flipper! |
 |
| Captain Marian |
 |
| Lekker chillen |
 |
| Dolfijnen invasie |
 |
| Daar is ie dan!!!! |
s ‘Avonds lekker pakjesavond met de familie en later
Robert gekeken op de bank. Op eerste kerstdag natuurlijk gefacetimed met het
thuisfront en daarna lekker naar het strand geweest, het was hier namelijk 26
graden, sneeuwpoppen maken zat er niet in. Het werden dus zandkastelen. Heb nog
even nagedacht om een 'sand-angel' te maken, toch maar niet gedaan, geen zin om
nog een maand zand terug te vinden op plaatsen waar zand niet thuishoort. Na
een heerlijk kerstdiner moesten de koffers nog even gepakt worden want de
volgende ochtend zou onze roadtrip vroeg beginnen.
 |
| eerste kerstdag |
ROADTRIP HIGHWAY 1
En toen begon het echte werk, nadat we Gijs & Boris
hadden naar het pension hadden gebracht kon de 8 uur durende reis naar San
Francisco beginnen. Sinds tijden zaten alle Hensings in een auto. Gelukkig
hebben de auto's hier het formaat tank, zo ook die van ons. Alle koffers (6) en
Hensings konden dus mee. De autorit naar San Francisco was een rit waar ik niet
heel erg naar uit keek, toch bleek dit een mooie rit te zijn met alle
diversiteit die Californië te bieden heeft. Natuurlijk viel ik in slaap terwijl
we in de bergen reden, toen ik wakker werd leek het of ik in Nederland was. Een
totaal vlak landschap met boerderijen en akkers waar we zo'n 1.5uur doorheen
reden voordat we de eerste bergen weer tegenkwamen. Aangekomen in San Francisco
eerst maar wat gegeten voordat we ons bed in doken.
De volgende ochtend zijn we als razende japanners
(inclusief bijbehorende fototoestellen) San Francisco gaan verkennen. We hadden
geen minuut te verliezen want we zouden maar twee dagen in deze stad zijn.
Achtereen volgens hebben we bekeken:
- Chinatown
- Little Italy
- Coit Tower
- Lombard street
- Fishermans warf
- Een plein waar ik de naam niet meer van weet...
- Cable car
- en het centrum
 |
| Lombard street |
S'avonds
gingen we op advies van het hotelpersoneel eten in een oude herenclub
waar we onze eigen 'cabin' kregen. We voelden ons heel
speciaal, maar begrepen later waarom het restaurant voor een groot deel uit
kleine afzonderlijke privé hokjes bestond. Het was namelijk erg belangrijk om
geen contact met de andere klanten te hebben want dan zou je hard wegrennen.
Tjee nog nooit zo'n chagrijnige ober meegemaakt: Sir what can you recommend:
pasta or fish? Ober: Don't know, i hate both. Ok, is there something else you
would recommend? Ober: I'm just hier to serve you. Have you maded up your mind
yet? And so on, and so on. Het eten was niet om over naar huis te schrijven dus
geen fooi voor meneer. Normaal gesproken doe je dat niet want daar kan ontslag
voor de ober op staan in the US. Maar we wilden meneer en het restaurant graag
uit hun lijden verlossen.
 |
| onze eigen prive dining room |
Later die avond toen drie Hensings vredig op stok lagen,
dachten Carlijn en ik dat het wel een goed idee was om naar een bar te gaan
voor wat welverdiende alcoholische versnaperingen. Het was erg gezellig, zo
gezellig dat we bedachten dat het wel leuk zou zijn om het thuisfront mee te
laten genieten van onze zatte uitbarstingen. Sorry Bernadette, Koen, pap en
mam, Janneke en alle anderen waarvan ik niet meer weet dat ik met ze gesproken
heb.
De volgende ochtend vroeg uit de veren want we hadden een
boottocht geboekt om de Golden Gate Bridge en Alcatraz te gaan bekijken.
Heerlijk even uitwaaien om vervolgens naar Monterey door te rijden.
 |
| Alcatraz |
 |
| Golden Gate Bridge |
S ‘avonds in Montereyaangekomen kan het niet missen of
er zijn een paar andere ITA's in hetzelfde dorpje. Na een vluchtige zwaai en
knuffel aan Teun en Natas + kids zijn we zelf wat gaan eten. De volgende
ochtend zouden we de beroemde highway 1 gaan rijden.
 |
| Selfies in Monterey |
Natuurlijk had ik me niet heel goed voorbereid (zoals
altijd als het om reisplannen gaat) Ik had gewoon wat mooie uitzichtpunten
opgeschreven maar natuurlijk geen coördinaten of adressen opgeschreven. Ik ging
er dan ook vanuit dat alles super Amerikaans aangegeven zou staan. Dat was ook
zo, behalve de waterval waar iedereen super benieuwd naar was. We hebben het
moeten doen met het plaatje.... Maar goed, om zeker te zijn dat we niets zouden
missen zijn we op elk vista point gestopt. En dat zijn er zo'n 20 op weg naar
Santa Barbara. Ik kan niet anders zeggen dat de highway 1 met de walvissen die
met je mee zwemmen meer dan de moeite waard is om te rijden. Omdat beelden het
beter laten zien dan dat ik in woorden kan omschrijven, een fotoverslag van de
highway 1 tot aan Santa Barbara:
 |
| Seal Elephant Rookery |
Na een wandeling in het centrum van Santa Barbara waar we
een bakker vonden die ons aan de lunchbenodigheden (croissants en apfelstrudel)
voor onze eiland trip kon helpen, werd het tijd om wat te eten bij een
heerlijke Italiaan. Maar helaas weer geen Carbonara op het menu voor Wim, die
toch enigszins teleurgesteld aan zijn andere pasta begon. Na het diner snel
doorgereden naar Ventura om te overnachten. De volgende ochtend moesten we al
(veel te) vroeg uit de veren om richting de haven van Ventura te vertrekken. Ik
had kaartjes gekocht voor de Island Cruiser die ons naar een van de Channel
Islands zou brengen.
S ‘avond door naar Los Angeles, waar we oud en nieuw
zouden vieren. We hadden een super leuk huis geboekt in Hollywood. Op oudejaarsdag
zijn Willem, ik en Carlijn de Universal Studio's gaan verkennen. Wim en Marian
hebben door Hollywood gewandeld. Hierover konden jullie al lezen in de vorige
blog. Omdat we in Hollywood waren hoopten we dat er om 12 uur wel wat vuurwerk
te zien zou zijn.... niet dus. Na i.p.v. mosselen, spareibs gegeten te hebben
hielden we onze traditie (normaal met Koen en zijn ouders) erin om te Mexican
trainen. Om 12 uur zoals iedereen in Nederland 9 uur eerder gedaan had een fles
Champagne open geknald. Na de nodige kussen die bij het nieuwe jaar horen
gingen we vanzelfsprekend naar buiten. Naar een donker zwart gat. Niks, nada,
noppes dat vuurwerk. Er zal vast vuurwerk afgestoken zijn (door de stad
geregeld), maar dat was nergens in de buurt van Hollywood. Enigszins
teleurgesteld weer naar binnen, Facetimen met het thuisfront. Toch wel heel
leuk om al die katerhoofdjes te zien terwijl bij ons het nieuwe jaar net
begonnen was.
 |
| Hollywood!!!! |
Na een
afscheidsdiner moest Willem 2 januari gewoon weer aan het werk. Laat in de
middag zouden ook Wim, Marian en Carlijn terugvliegen naar Nederland. Om de dag
niet helemaal verloren te laten gaan zijn de dames lekker gaan ontspannen bij
de pedicure. Heerlijk zo'n Vietnamees die een uur lang aan je voeten friemeld, en
zelfs van mijn tenen nog iets weet te maken!
Nu is het wachten op het volgende bezoek. Mijn ouders komen speciaal naar
San Diego om mijn 30ste verjaardag met mij te vieren! Hoe cool is dat? (niet 30
worden want daar is niets cools aan, maar dat mijn ouders speciaal
voor 1 week overvliegen!!!) Ik moet wel de beste ouders ter wereld hebben. Zin
in!
