Packing and breaking up with San Diego

Wie had gedacht dat afscheid nemen zo moeilijk kan zijn. Niet van een persoon maar de plaats waar je 18 maanden gewoond hebt en een compleet nieuw leven hebt opgebouwd. Baan, huis, studie, sport, vriendschappen alles moesten we van ‘scratch’ opbouwen. En daar zijn we aardig in gelukt al zeg ik het zelf. Als ik terugkijk dan kan ik zeggen dat dit de mooiste tijd uit mijn leven is. De periode waar ik mezelf heel goed heb leren kennen, waarin ik vriendschappen voor het leven heb opgebouwd, een kindje heb gekregen, maar waarin ik ook een nieuw land ontdekt heb en een nieuwe cultuur omarmt heb. Ik kan met recht zeggen dat ik van Amerika hou en dat ik verliefd ben op San Diego. Het doet dan ook ontzettend veel pijn om weer terug te gaan naar Nederland. Een land waar ik me eigenlijk niet meer thuis voel, maar wel een land waar mijn vorige leven zich afspeelde en waar de mensen waar ik het meeste van hou wonen.

Maar voordat de koffers worden ingepakt en we vertrekken hebben we nog wat afscheidsfeestje te gaan. Mijn lieve vriendinnetje Jamie organiseerde een afscheidsfuif voor ons waar alle collega’s van jw aanwezig waren. Naast de ITA’s (de Nederlanders) zijn ook de Amerikanen aanwezig. Mijn matties Eric (Jw’s baas) Nicole en Jess zijn er, en natuurlijk heeft Jess een eigen fles tequilla meegenomen en belanden we met dit clubje als iedereen weg is op het dakerras van Jeff met een geweldig uitzicht over Downtown San Diego. Ik vermaak me opperbest!

Een paar weken later heb ik mijn eigen fuif. Op mijn bucketlist stond nog: skating rank on friday night. And so we went. Allemaal volwassenen op een vrijdagavond tussen de 12 jarige kids die ons aan alle kanten voorbij zoefden. En hoe fantastisch was het! Daarna de meest ranzige PHO shop van San Diego onveilig gemaakt, waar ik lieve woorden en mooie afscheidskado’s kreeg. Zoooo lief.

MMA matties!

Happy camper

Totally rocks it!

Yes we rock!

Als een kind zo blij!

Stef's stuntpaleis!

Met Teun en Natas en ook met Jessie nemen we ook nog apart afscheid. Bijzondere vriendschappen die we niet zouden hebben willen missen. Ook nog een laatste keer naar een NHL wedstrijd en een laatste keer naar het safaripark.

Safari park, final goodbye

Al maanden stop ik mijn kop in het zand, ik beheers de struisvogel politiek als de beste. Totdat het echt niet meer kan omdat de verhuizers op de stoep staan en ze je hele Amerikaanse leven in een paar uur in dozen stoppen. Het is echt zover, waar ik 18 maanden geleden kriebels in mijn buik had bij het zien van al die ingepakte dozen en het lonkende avontuur in het verschiet. Heb ik er nu de kriebels van, gewoon buikpijn eigenlijk. Nog 2 nachtjes en we zitten in het vliegtuig, ik kan wel janken maar we doen er niets aan. Het besluit is definitief, we hebben er zelf voor gekozen terug te gaan. Nog even hebben we erover nagedacht om te blijven op een lokaal contract,  of om naar de oost kust te vertekken. We besloten het niet te doen, om Luuk z’n familie te laten leren kennen, om onze vriendschappen weer aan te halen en om te kijken of we weer kunnen aarden in een land waar alles tot de punt geregisseerd is. We gaan er het beste van maken.

Alles staat klaar voor vertrek

Tja liefdesverdriet is niet mooi, maar wel een gevoel dat voor iedereen herkenbaar is. Gelukkig slijt het met de tijd, tenminste dat zeggen ze. Natuurlijk kijken we ook uit om dingen in Nederland mee te maken. Zo kan ik niet wachten om in November met Luuk naar de intocht van sinterklaas te gaan. Met een mooi pietenpak aan op de schouders van z’n papa en een pepernoot in z’n hand (en de andere tien uitgesmeerd over z’n gezicht). Koningsdag te vieren met Koen, Jordy en Maarten, In de zomer weer lekker naar dance-feestjes te gaan. Met vriendinnen op de markt wijntjes te drinken. En bij pap en mam in de tuin te BBQ-en.

Dan is het zover, na een rit van 2 uur naar Los Angeles, sta ik met 6 koffers, de kinderwagen, Maxi-Cosi en 2 katten in het midden van de vertrekhal van LA met Luuk onder mijn t-shirt staand borstvoeding te geven. Jan-Willem is de huurauto aan het inleveren en sluit een half uur later aan. We stappen het vliegtuig in en 11 uur later staan we op Nederlandse bodem. Na wat vertraging omdat de buggy en de katten kwijt zijn, komen we 1.5uur na aankomst de aankomsthal in waar de ouders van Jw ons opwachten en overladen met knuffels! Eenmaal thuis heeft Marian allemaal bloemen neergezet en heeft papa een lekkere lunch geregeld.

Of we go!

Bedankt San Diego, voor 18 onvergetelijke maanden!!!!

The final countdown, the last chapter

Eigenlijk staat vanaf het moment dat we in januari weer voet op Amerikaanse bodem zetten, de definitieve terugkeer naar Nederland centraal. We willen het niet, maar merken dat we onbewust toch erg bezig zijn met ‘the big move’. Vooral ik heb er last van. Toch hebben we nog heel veel leuke dingen in het verschiet. We genieten dus ook nog ontzettend van het leven dat we hebben in San Diego.

Eenmaal terug in San Diego, wordt het tijd voor Luuks eerste inenting. Mijn hart breekt als Luuk het op een krijsen zet. Gelukkig is het zo voorbij en lacht Luuk al snel weer naar iedereen die naar ‘m kijkt.

Op 12 januari (Luuk is nu twee maanden) start ik weer met werken. In Amerika is zwangerschapsverlof niet vastgelegd. Niemand kijkt dus vreemd op als ik na een totaliteit van 10 weken zwangerschapsverlof weer aan het werk ga. Heel even twijfel ik als ik de deur achter me dichttrek en Luuk achter laat in de handen van z’n papa. Vrijwel direct denk ik, ik kan er binnen 10 minuten zijn. Ik vond het heerlijk om weer lekker aan het werk te zijn. Omdat een nieuwe ‘class’ volgen aan de UCSD niet meer gaat lukken omdat deze volzit, heb ik besloten een extra dag te gaan werken, en ik moet zeggen dat bevalt prima! Jill is thrilled om me weer te zien en ook van mijn baas krijg ik een super dikke knuffel, heerlijk dus.

Maar het leven bestaat niet alleen uit werken (hoewel ik daar vroeger heel anders over dacht). Samen met Natasja ontdek ik dat San Diego (county) heel veel leuke High-tea tentjes heeft. En dan echt op z’n Amerikaans: Kitscherig servies, mooi gedekte tafels, Lodewijk XIV meubilair EN hoeden, tasjes, parelkettingen!!! Samen zoeken we een mooie hoed op en genieten samen van ons momentje als Amerikaanse ‘Dutch(i)es’. Fantastisch zo’n verkleedfuif voor volwassenen, en wij zijn niet de enige. Hele clubs jonge vrouwen en dames op leeftijd komen binnen en zoeken ongegeneerd accessoires uit die de gelaatstrekken accentueren.

 

Eind januari komen we er tot onze schaamte achter dat er echt een mega fantastisch niet normal tof uitzicht punt is in San Diego waar je een 360 uitzicht hebt over de hele stad, de zee en het achterland. Beetje jammer dat al ons bezoek al geweest is…. Dus dan genieten wij er zelf maar extra van.

Uitzicht op La Jolla en Del Mar

We merken dat we het hiken best wel missen (kun je het geloven, dat wij en met name mijn man dit zeggen). De draagzak wordt daarom uit de kast gehaald en we besluiten met Nate en Jessie te gaan hiken in Rancho Penequitos. Een waterval was het einddoel, nou ik heb ‘m niet gevonden. Alle Amerikanen gingen overigens wel helemaal uit hun plaat bij het zien van een klein beekje dat wat verlagingen had en waar het water langzaam over wat keien stroomde. Ik ben daar dan geloof ik toch wat te nuchter voor. Maar we hebben het super naar onze zin gehad en Luuk, die heeft heerlijk geslapen.

hike the way away

En dan is het mijn pre-birthday party! Ik wil al maanden een keer naar Lips en telkens komt het er niet van. Daar moet verandering in komen, daarom vieren we mijn fuif gewoon daar! Lips is een dinner show met dragqueens die beroemde zangeressen imiteren en daar een hoop humor bij gebruiken. Natuurlijk wordt ik het podium op getrokken omdat ik jarig ben. Een super toffe show, en mijn eerste avondje uit zonder de mannen!

Cher

Amy Winehouse

Woehoe

Girls night out!

Na een super toffe vakantie en idem verjaardag wordt het Valentijnsdag. Je kunt dat hier niet afdoen met een kaartje (of met helemaal niets hebben Jw en Teun vorig jaar geleerd). Ik heb het huis versierd met hartjes, er hangt een  mooie Valentijnsdag krans aan de deur, en de voeten kunnen worden geveegd op een Valentine day deurmat. Van mijn lieve mannen krijg ik een mooie kaart en een mega ballon om me vertellen hoeveel ze wel niet van me houden. Natuurlijk trekken we Luuk z’n ‘Valentine day’ romper aan. Vervolgens vertrekken we naar het strand, het is hier namelijk gewoon 25 graden. Na een topdag op het strand, sluiten we de dag af met een heerlijke kaasfondue en een verslavende chocolade fondue met aardbeien.

How cute, right

Bijschrift toevoegen

boys on the beach

lekker chillen in mijn kuil

Bijschrift toevoegen

In Nederland is het carnaval en via FaceTime feest ik gezellig mee met Janneke en Koen. Op fat Tuesday (carnavals dinsdag) is het mijn beurt. Dan wordt hier Mardi-Grass gevierd. Samen met mijn vaste partner in crime maken wij de straten van Hillcrest weer onveilig. We bemachtigen V.I.P. tickets en swingen ons moe op het podium en genieten van gratis Gin&Tonic. We sluiten af in club Riches. Zwaar over de top, maar oh zo fijn om te zijn. Beste gay club in San Diego al zeg ik het zelf.

mmmmmmm

Pary time!

Sinds half januari ben ik ook weer aan het trainen geslagen met karate. Hoewel het lastig is om alles te plannen omdat Luuk vaak moet eten als ik aan het trainen ben. Ik sla dus veel trainingen over… Tocht mag ik op examen, wat een godswonder is. Op 24 februari is het zover. Tad, Marina en Amber zitten aan de jury tafel, iets dat me gerust stemt omdat ze weten dat ik nog niet de volledige core strength terug heb na mijn zwangerschap. We beginnen als altijd met een killing warming up. So far, so good. Dan komen de Jumping-Jacks, en niemand heeft mij gewaarschuwd dat als je net een kindje hebt dat het niet verstandig is om dat soort springoefeningen te doen… Ik krijg een rood hoofd en sein Amber en wijs beschamend naar mijn broek. Amber schiet in de lag en schiet Marina aan. Ik besluit gewoon verder te gaan maar trek een grens bij het grondwerk waar ik op iemand anders moet zitten. Gelukkig had ik dat net voor het examen nog met Tad geoefend dus die wist dat dat wel snor zat. Pffff ik schaam me dood, maar de blauwe band is binnen! WOEHOO!!!

Ook Luuk heeft in die korte tijd dat hij bij ons is al een maatje gevonden. We organiseren een playdate en Luuk en Joshua vermaken zich prima!

En dan snel de koffers pakken en vertrekken op een allerlaatste roadtrip. Wat was het geweldig.

Als ik terug denk aan de afgelopen 16 maanden dan ben ik toch echt een mazzelkont dat we dit avontuur zijn aangegaan! Wat we allemaal niet hebben meegemaakt en hebben gezien van een land waar ik eerder nog nooit geweest was en dat me eigenlijk helemaal niet trok. Ik kan met recht zeggen dat ik verslaafd ben aan de USA en San Diego in het bijzonder. Nog een laatste maandje, het laatste hoofdstuk en dan is het boek uit en het avontuur dus afgelopen.