Oh no, I have to get a new drivers license!!!

Ik kwam van het weekend tot een nare ontdekking. De staat Californie erkent (niet zoals andere staten in the USA) geen internationaal rijbewijs als je ingezetene wordt. Nu krijg ik al rode vlekken in mijn nek als ik denk aan een test (wat voor test dan ook) maar aan het rijbewijs heb ik in het bijzonder nare herinneringen!

Toen ik op mijn 16de een scooter wilde, was deze al gekocht, alleen het theorie examen moest nog even gehaald worden. Nou laat dat 'even' maar weg. Drie x opgeweest en drie diepteleurstellende uitslagen later heb ik besloten toch maar van het scooterrijden af te zien. De scooter werd verkocht en mijn papa was meer dan teleurgesteld in zijn dochter.

Twee jaar later mocht ik mijn rijbewijs gaan halen. Dit heb ik weten uit te stellen tot 21 jaar. Toen vond ik dat ik toch maar een boekje uit mijn hoofd moest gaan leren. Thuis ging het dan ook meer dan fantastisch, overal scoorde ik 1 of beter nog géén fouten! Op het CBR was het een ander verhaal. Na de tweede keer adviseerde mijn neef en nicht om opa als troef in te zetten. Was bij hun ook gelukt. Dus opa ging als mijn lucky charm mee naar het CBR. En ja hoor! BINGO 3 fouten en dus geslaagd!!!

Na 80 lessen mocht ik praktijkexamen doen, Mijn rijinstructeur vond het geen goed idee als opa mee de auto inging en helaas moest ik het dus zonder opa doen. Wel zijn de nodige kaarsjes gebrand, aardappels in broekzak meegegaan, iemand heeft voor me gebeden en ik heb zelfs konijnenpootjes aan de sleutelbos gedaan,  maar ja dat was toch anders dan opa. Ik moest het dan ook 2 x bekopen met een 'helaas, we zien u graag nog een keer terugkomen'. De eerste keer was dat dan ook volkomen terecht, ik had een nogal  grote ingreep gehad omdat ik een auto niet had gezien. De tweede keer was het gewoon pesten: U hebt fantastich gereden mevrouw van der Westen, maar ik ben bang dat u in de toekomst niet ver genoeg vooruit gaat kijken. Ik zie u daarom graag nog een keer terug! @*&#&*@# .
 Na een derde keer heb ik opa gesmeekt om de hele ochtend bij het aansteken van een sigaret (en dat gebeurd nog al eens op een ochtend) aan mij te denken. En BINGO geslaagd.

Ik kijk nu al op tegen het moment dat ik met rode vlekken in mijn nek, aardappels in mijn broekzak, pootjes aan de sleutelbos en iemand die voor me aan het bidden is, bij het Amerikaanse CBR sta om mijn theorie examen te maken, om nog maar niet te spreken over de bibbers die ik krijg van de 12 baanssnelwegen, de miles en the inches!

Opa, wil je alsjeblief naar San Diego komen......

Wat een papierwinkel!!!

Nog niets is definitief maar we hebben afgelopen maandag wel een casemanager van Ernst & Young toegewezen gekregen. Deze manager regelt voor ons alles wat nodig is om uiteindelijk in the USA te belanden, maar ook alles wat we daar nodig hebben. Er wordt een heel team van mensen om ons heen samengesteld door de casemanager om te zorgen dat alles dus zo vlotjes mogelijk verloopt.

Een visum aanvragen verloopt niet heel vlotjes maar duurt uren! Iedereen die mij en Willem kennen weten dat wij iets heel interessant vinden als het niet te lang duurt. Na een uur is het leuke er wel van af. Het invullen van een visum aanvraag duurt dus niet even, het enthousiasme was dus al snel verdwenen. Willem is ruim 6.5 uur bezig geweest met het aanvragen van zijn visum. Ik ben er voor mijn gedeelte ongeveer een uur mee bezig geweest. Samen dus een complete werkdag. En dan hebben we het nog niet gehad over alle papieren die opgevraagd en gescand moeten worden!

Willem moest naast de standaard vragen ook een hele lijst beantwoorden over waarom hij de enige persoon is die de werkzaamheden daar uit kan voeren. Type vragen:
-Waarom moeten we jou hebben en kunnen we niet af met een amerikaanse werknemer;
-Wat is jouw toegevoegde waarde tov een amerikaanse werknemer;
-Wat maakt jou een specialist;
etc etc etc.

Alle vragen moeten met een combinatie van gigantische arrogantie en overdrijven van jewelste beantwoordt worden, want ja daar houden die Amerikanen van.... overdrijven én arogantie (bekijk voor de gein maar eens een sollicitatiebrief of cv van een Amerikaan). Dat eerste moet dan wel voor waar doorgaan en dat tweede heet 'zeker van jezelf zijn en weten waar je kwaliteiten liggen'. Op zich heeft mijn lief geen problemen met arogantie, maar de combinatie met overdrijven én 14 vragen die net anders geformuleerd zijn maar wel hetzelfde bedoelen én het feit dat hier onze visum aproval vanaf hangt maakte wel dat mijn lieverd toch wat moeite had met de beantwoording van de vragenlijst. Uiteindelijk staan er in de antwoorden veel: Specialist, the best, most experienced, exellent, no competition, great, only, etc etc etc  om toch maar aan te geven dat alleen hij in staat is om de taken succesvol uit te voeren.

Lieverd ik ben trots op je!!! Dit was zelfs voor jou te arrogant ;)

Maandag gaat de hele rattaplan op de post en mag Ernst & Young er een kritische blik op werpen. Volgende week vrijdag hebben we een conference call met onze casemanager om een en ander te bespreken en vragen te stellen. Verwachting is dat we binnenn nu en 2 weken meer horen en ook tekenen. Alles om maar op 1 oktober te kunnen starten by Cymer.

Fiew en nog een keer fiew

Na het hele avontuur van mijn verstandskies moest ik gisteren met een gigantische dikke wang het gesprek aan met mijn afdelingsmanager (niet heel charmant dus). Nadat een collega me in het bij zijn van de afdelingsmanager voor hamster uitmaakte (waarvoor dank Karin), gingen we de vergaderruimte in. Gelukkig heeft hij het ook niet zo op de tandarts en hadden we een aanknooppunt. Hij vroeg of hij ook verdoving nodig had voor wat ik zou gaan zeggen (lol).

Nou Hans, mijn man (klinkt nog steeds raar) heeft het aanbod gehad om 18 maanden in the USA te gaan werken, hij zei ja, en ik ga mee!
Stil....
hij: Oh, dat had ik niet verwacht.... ik dacht meer aan een probleem met je opleiding... maar wat leuk! Tjee, dan moeten we hier ook het een en ander regelen...
ik: Enthousiaste ratel van circa 20 minuten  (jullie kennen me) over het avontuur dat we aangaan.....

Maar om een uur durend gesprek in vijf zinnen samen te vatten. Hans is heel blij voor me, hij weet zeker dat ik het naar mijn zin ga hebben en mezelf daar kan ontwikkelen. Ik hoef pas op het laatste moment op te zeggen en mocht het dan nog klappen, dan is er ook nog wel wat te regelen. Ondertussen gaat hij (als jw getekend heeft) op eigen risico al een procedure instarten wat er voor zorgt dat er een vervanger is op het moment dat ik wegga, zodat ik zaken goed kan overdragen. Mocht alles toch klappen, dan heb ik mijn baan nog.

Wat betreft terugkomst over 18 maanden: Geen garanties, maar een telefoontje kan altijd. Ik heb veel positieve kritieken (<-- quote van Hans) opgebouwd binnen de organisatie en ik ga niet weg omdat ik een andere uitdaging heb gevonden. Als er een sollicitatiebrief van mij voorbij komt wordt deze niet naast hun neer gelegd. Daarbij heb ik veel contacten binnen de toko. Conclusie: Een enthousiaste reactie en de kier waarop ik hoopte!

STOIT:
Zojuist is de makelaar van STOIT vertrokken. Na een algemeen gesprek en een rondleiding door het huis was hij erg enthousiast (iets minder over de terror acties van Gijs, maar dat komt goed hebben we beloofd).

We kunnen de huurprijs vragen die we nodig hebben om (bijna) alle kosten te dekken. Minpuntjes zijn:
1) Dat ze geen garanties kunnen geven dat ergeen wietplantage inkomt (maar daar zullen ze wel heel erg hun best voor doen);
2) We STOIT 8% van de huurprijs moeten betalen;
3) We zijn nog steeds zelf verantwoordelijk voor alles (ook als de huurders niet betalen of het huis tot een net gebombardeerd krot achterlaten), maar ook hier hebben ze selectieprocedures voor.

Ik denk dat we het maar gaan doen, dat met STOIT. We hebben nu nog 1 eenpersoonsbed, 2 kleine kledingkasten, 3 van die verschrikkelijke Centerparcs schilderijen en wat klein spul nodig. Heb je iets over? Let us know (vooral van die centerparcs schilderijen).

Al met al, weer 2 vinkjes kunnen zetten op de lijst die: 'We are going to San Diego' heet!

Stay in touch

Je kunt je abonneren op mijn blog, op die manier blijven jullie op de hoogte van onze avonturen. Telkens als ik een bericht post krijg je een e-mail.

Daarnaast kun je ook reageren op mijn avonturen (dat zou ik natuurlijk heel leuk vinden van dan heb ik ook contact met jullie). Je kunt reageren op mij blogg door ' reageren' aan te klikken. Je kunt via deze blog ook anoniem reageren of je url van bv facebook kopieren.

Ik hoop jullie snel op mijn blog te zien!!!!

Regelen, regelen en nog meer regelen....

Gisterenavond om half 11 kwamen Meity en Martijn langs, zij konden hun nieuwsgierigheid niet meer bedwingen. Net als alle anderen vrienden en familieleden zijn ook zij super enthousiast. Het liefst gaat Meity met me mee, net als velen anderen....

Nu alles toch echt steeds dichter bij komt moeten er toch echt zaken geregeld gaan worden. Zo heb ik vandaag de kaakchirurg maar gebeld om mijn verstandskiezen te laten snijden BAH!!!! en vooral zo eng en spannend dat ik het al meer dan een half jaar uitstel. Helaas kan ik er nu niet meer onderuit. Aanstaande maandag ga ik onder het mes.

Morgen komt er iemand langs van STOIT. Zij verhuren huizen aan onder andere expats. Van haar gaan we horen wat we moeten doen om het huis verhuur klaar te maken, en belangrijk wat voor prijs we kunnen vragen voor ons huis.

Ook de bank moet gebeld worden, omdat we toestemming nodig hebben voor het verhuur. Daarnaast liggen er van het weekend allerlei onaangename klusjes op mij te wachten. Maar ja, alles voor het goede doel.

Maandag heb ik ook een gesprek met mijn afdelingsmanager, het wordt nu toch wel tijd dat ik hen ook ga inlichten over mijn plannen. Niet alleen omdat ze het moeten weten, maar vooral ook omdat ik altijd heerlijk gewerkt heb bij mijn werkgever en er op een prettige manier weg wil gaan om vervolgens eventueel na 18 maanden terug te komen.

steeds een stapje dichterbij

Vandaag heeft Jan-willem een gesprek gehad met het mobility office van ASML. Het ziet er allemaal nog gunstiger uit dan we dachten. Willem was even teleurgesteld dat we met ons tweeen niet in aanmerking komen voor een huis, maar alleen een apartement. Maar dat was na het zien van onderstaande foto's ook geen probleem meer! Donderdag volgt weer een gesprek, dit keer ga ik dan ook mee.

nieuwsgierig? Check de link:
http://www.oakwood.com/action/oakwood/search?currentPage=1&altLocationIndex=-1&resultsPerPage=20&sort=avl&basicSearch=false&nationAbbr=US&state=CA&city=san+diego&zipcode&radius=25&furnished=true&startDateString=07/10/2013&endDateString=08/08/2013&bedrooms=1&quantity=1&_petFriendly=on&promoCode