Happy, happy, happy!

Alweer ruim drie weken in San Diego en wat vliegt de tijd! De afgelopen weken stonden natuurlijk in het teken van onszelf thuis voelen. Naast het kopen van de nodige  accessoires en het in elkaar zetten van een ‘Billy’ (want in elk huis moet een Billy staan) hebben we toch ook de nodige momenten kunnen genieten van alles wat San Diego te bieden heeft.

Let's meet Billy

Na drie weken ben ik nog steeds aan het genieten van het even ‘niets moeten’. Het leven staat op dit moment dan ook vooral in het teken van leuke dingen doen. Zoals winkelen en lunchen met ITA wives.

ruby's diner

ruby's diner

Nee, niet gekocht

Zwemmen met Natas & kids

Ziet er niet uit, zit heerlijk!

Halloween shopping

 Voor Willem is dit even iets anders. Hij werkt gemiddeld 10 tot 12 uur per dag, maar dat komt ook wel weer goed.

Fruitcarving

Zoals jullie eerder lazen ben ik samen met de andere ITA wives gaan fruitcarven. Echt te grappig maar wat vooral grappig is, is dat het best leuk is om te doen. Mocht ik geen baan kunnen vinden als ik weer terug ben in Nederland, dan kan ik altijd nog bij een Chinees restaurant gaan werken en de rijsttafels versieren… Hieronder een compilatie van mijn creaties.

fruitart

The results

De finale klapper! Bos bloemen

Dat verdient een bloemetje!

De fruitcarving class is afgelopen, we zijn dus hard op zoek naar een andere bizarre cursus die we kunnen gaan volgen. Ideeen? Laat het me weten!

Julian

Vorige week zondag zijn we naar het prachtige Julian geweest. Julian staat bekend om de appelgaarden en befaamde ‘moms pie’. Die moesten we dus even testen. De weg er naartoe is prachtig, tenminste als je niet wagenziek bent. Ik had natuurlijk geen bandjes tegen wagenziekte tegen en kwam wat groen in het dorpje aan. Maar eenmaal in het dorpje aangekomen was het echt tof. 

mmmmm mom's pie!

The line!

Het lijkt of de tijd in het dorpje stil heeft gestaan. Omdat wij niet de enige waren die bedacht hadden om op zondag naar Julian te togen, mochten we een half uur in de rij staan om bij ‘moms pie’ een stukje taart te gaan eten. Maar, het was het waard! Heerlijke appeltaart. Bijna net zo lekker als die van oma toen ze de taarten nog niet zwart uit de oven haalde… 

harvest festival!

brandweer kazerne

cemetry

Uitzicht in Julian

Die gaan we de volgende keer proeven!

Na de buik vol met taart en een halve liter koffie (small) zijn we appels gaan plukken in een appelgaarde. En ik moet zeggen, ik kan echt proeven dat ik ze zelf geplukt heb, want ze zijn echt lekkerder dan in de winkel. 

Zo trots met mijn zakje vol appel!

De-tour 

Op de terugweg waren we getuige van een straatrace met een gigantisch ongeluk als gevolg. Omdat het twee auto’s voor ons gebeurde, stopten we om te gaan helpen. Heel heftig, de motorrijder en mustang bestuurder moesten met een helikopter worden afgevoerd. We hebben er nog een paar dagen last van gehad. 

Gelukkig hebben de mensen die frontaal geraakt werden (een bejaard stel) het overleefd. Doordat de weg werd afgesloten en wij midden in het ‘ongeluk gebied’ stonden,

 konden we in eerste instantie geen kant op.

Gelukkig mochten we van de politie en brandweer achteruit en een alternatieve route nemen. Die brengt me direct op het volgende grote masterplan: Een camp-out in de bergen met een paar ITA’s. De natuur is hier echt prachtig. 

Het is bizar dat je op nog geen uur rijden in de ongerepte natuurgebieden zit met vergezichten waar je echt van stil valt.

 

Lekker chillen in SD

Tijdens de weekdagen doe ik aan karate met Sandra en trek ik veel met Lieke op. We kletsen, delen ervaringen en doen leuke dingen. Zo zijn we woensdag naar Hillcrest geweest. Hillcrest is een wijk waar ‘gay’s’ wonen, je goed kunt uitgaan en waar goede restaurants zitten. Maar wat het voor mij echt een fantastische wijk maakt, is dat al de vintage winkels hier zitten! Heerlijk!! Ik heb al een paar leuke spulletjes en kleding gezien. Komende week ga ik dus nog even terug en ik gok dat ik hier wel vaker te vinden ga zijn! 

 

Karate kid!

The Belt ceremony

Just a random view of the SD Skyline!

Lekker koffie drinken met Lieke

Nu weet je zeker dat je in een gay area bent!

En toen was het alweer weekend! 

De tijd vliegt hier. Nadat we na de fruitcarving class op vrijdag nog even heerlijk met de mannen in de jaquizi zijn gaan liggen zijn we op zaterdag gaan ‘car shoppen’. And I found myself a car. En wat voor een! Een prachtige rode Ford Edge Limited!!! En ik ben er super blij mee. 

Is'nt it a beauty

White leather interior

Inbuild navi en achteruitrij camera!

Willem heeft een lease auto en neemt deze elke dag mee naar het werk. Ik heb dus ook een auto nodig omdat de afstanden hier dusdanig zijn dat je ze niet kunt lopen of met het openbaar vervoer kunt afleggen. Omdat ik zelfstandig ben en spontaan iets wil gaan doen was 1 auto voor ons geen optie. Maar even terug naar mijn prachtige kersenrode Ford Edge. 

Het leuke in the US is dat je een customized numberplate kunt aanvragen. Een ode aan mijn K&O-tijd  bij VGZ en in het thema van de auto kleur wil ik gaan voor nummerplaat: Cherry of Cherish. Wat vinden jullie? Heb je andere leuke ideeen? Let me know en geef een reactie. Het wordt in elk geval geen Heidi 84 want ik ben geen koe…

Zombie shooting!!!

Met een warm gevoel van binnen togen we terug naar huis om ons snel even om te kleden. We hadden met Sandra en Rob afgesproken om te gaan eten en vervolgens zombies af te gaan knallen. We hebben gegeten in een heerlijke sushitent waar we zeker vaker naar toe zullen gaan. 

Vervolgens naar Camp Pendleton waar we zombies zouden afknallen met een paintball geweer. Camp Pandleton is een legerbasis. We moesten dus eerst door de 100% ID Check. Laat ik net mijn ID thuis hebben laten liggen. Ik zat dus met klotsende oksels te trillen als een rietje op de achterbank. Gelukkig was de soldaat zo onder de indruk van het Nederlandse rijbewijs van Willem, dat ie spontaan vergat de rest om zijn/haar ID te vragen. Fiew! 

Na de aanmelding en het formulier dat niemand verantwoordelijk is als er iets met me zou gebeuren stapten we in de ‘ZOMBIE BUS’. We waren in totaal met 17, waarvan 13 kinderen…. Reken maar uit. Natuurlijk stelde het niets voor maar Sandra en ik hadden al schrik voordat we de bus in stapten. Ik moet wel complimenten geven aan de organisatie, want ze maken er wel echt een dingetje van. De bus stopt opeens, we hebben een zombie aangereden, na wat discussie wordt een soldaat op verkenning gestuurd en komt met een   

                                                             arm terug: Yep we hit a zombie! 

Op het terrein moesten we de bus uit. Weer even schijt, want ja wat gaat er nu gebeuren. Sandra en ik hadden in elk geval bedacht dat wij ergens in het midden zouden gaan lopen, laat de kinderen maar te grazen genomen worden. Gelukkig (voor de zombies) bleven de zombies op afstand. 

De minuut dat het vuur geopend mocht worden waren zeker 7 kinderen al door hun munitie heen. De rest van de kids had na 4 minuten geen kogels meer. Dus het kwam op onze mannen (en ons) aan. Helaas werd de munitie van de kids weer bijgevuld en begon het geknal van voor af aan. Maar al met al een super leuke ervaring. Toen we de bus weer in mochten schrok ik me toch nog even te pletter (wat resulteerde in een hoge gil en raar soort huppeltje) doordat er opeens een zombie met een kettingzaag net langs me heen gelopen kwam. Na het hele event nog lekker even een drankje gedaan bij Rob en Sandra.

  

Happy birthday sunday!

En toen werd het zondag en werd mijn lief alweer 32. Om 10 uur ben ik uit bed geslopen om heliumballonnen te gaan kopen. Ik had al slingers en kadeaus gekocht. Mijn schatje was echt 

 verrast.

Happy birthday

 

Bijschrift toevoegen

S’middags hadden we een BBQ georganiseerd aan het zwembad. Omdat Stephan woensdag a.s. jarig was hadden we met z’n allen bedacht dat we er een dubbele party van zouden maken. Naast de BBQ hadden Lieke en ik nog een overheerlijke cookie dough ijstaart besteld. We hebben echt een fantastische verjaardag in bikini en zwembroek kunnen vieren. Namens Willem bedanken we iedereen voor de zeer geslaagde dag. Ook Nederland was Willem niet vergeten. Hij kreeg tientallen berichtjes en face-time gesprekken. Bedankt iedereen! Hij voelde zich echt jarig.

Samen 59 met een cooky dough ice-cake

there shoot be props at a party

the wives of the birthday men!

Stijn en Anne

Roy en Margo

Jose en Francesca

No party without presents!!!

Lekkere BBQ

 

 

Awesomeness! San Diego has it all

 

Een leuk achtergond nummer tijdens het lezen van de blog

Alweer ruim een week in San Diego. En wat hebben we al veel gedaan! Ik had eerder willen bloggen maar daartoe was ik niet in staat. Ik had donderdag een karate les genomen waarin ik natuurlijk super actief was. Iets te actief bleek achteraf. Ik heb twee dagen overal zoveel spierpijn gehad dat ik niet eens kon typen!!! Ja jongens ik weet het, geen conditie…. Maar daar wordt aan gewerkt!!!

dojo

na de les

 Maar eerst even hoe het ons de afgelopen week is vergaan:

Donderdag 26 september vertrokken we vanuit Eindhoven naar Schiphol. Bepakt met 6 koffers en Gijs en Boris. Dat was nog een heel gedoe (Gijs en Boris) want bij het inchecken bleek dat de benches niet goed waren, terwijl we toch eerder met KLM gebeld hadden om te checken en double checken of de benches in orde zouden zijn. Dat was even stressen, stel je voor: Twee gestrest maar vooral bange katten op een drukke luchthaven met een gigantische rij achter je moeten wachten tot er twee nieuwe benches zijn gekocht. In diezelfde drukke rij moeten ze vervolgens uit de benches gehaald worden om vervolgens in twee x zo kleine benches verhuisd te worden. Na het inchecken rijd je met je nieuwe (kleine, onbekende en dus enge) tijdelijke huis naar de ruimte waar je er nog een keer uit moet omdat ze zeker willen zijn dat je baasje geen drugs in jou of je huis heeft verstopt, om je vervolgens achter te laten in een vreemde ruimte met enge mensen met gele hesjes aan. Als dat dan nog niet genoeg is wordt je na een 11 uur (pies en poep ophoudend) durende vlucht tussen de koffers van de piloten op de bagageband gedropt met een hoek erin waarvan menig achtbaan attractieparken er ook wel een van zouden willen hebben…. Onze katten waren dus een beetje uit hun doen, en wij dus ook… understatement!

Dan ben ik blij dat ik voor Klachtenmanagement heb gewerkt en een mooie brief naar KLM ga sturen. Maar daar heb ik nog geen tijd voor gehad want het is hier FANTASTISCH!!!!

in het vliegtuig

Afscheid op Schiphol

 









  

 

Het leuke van naar een nieuwe stad verhuizen is dat je alles voor het eerst ziet. En alles wat we tot nu toe hebben gezien is prachtig! San Diego is de 8^ste stad van USA maar heeft maar 1.3 miljoen inwoners. Hier merk je overigens helemaal niets van want alles is hier heel groot opgezet (groen, parken, stranden, golfterreinen etc.) Zelfs op de snelweg rijden is leuk omdat er overal mooie uitzichten zijn. Onze auto is trouwens ook zeer groot!!!!

iets anders dan onze dinkytoy in Nederland

 

Nadat we donderdag avond laat in het appartement aankwamen (we waren verkeerd gereden, moesten heel snel een sigaretje roken en naar de zonsondergang kijken en moesten natuurlijk nog even een wc voor Gijs en Boris kopen, want die hadden inmiddels 22 uur pies en poep opgehouden) zijn we snel wat gaan eten en direct in bed gaan liggen. We waren kapot! 

zondsondergang snelweg LA richting San Diego

Maar… toen werd het ochtend en zagen we het uitzicht van ons balkon… prachtig. Omdat we niets in huis hadden zijn we boodschappen gaan doen met korte broek en slippers, dat doe ik dus niet meer want ik had het gevoel alsof ik op de noordpool terecht was gekomen. Ik voelde serieus mijn tenen niet meer. Afgelopen zaterdag had ik dus een lange broek en dichte schoenen aan!

Ons apartement is prachtig, precies genoeg ruimte en prima ingericht. We kijken uit op een binnnetuin met een fontein en het zwembad ligt om de hoek. Natuurlijk hebben we zoals het hoort twee slaapkamers met twee badkamers. 
Een aantal foto's zodat jullie zien hoe we er bijzitten:

 

San Diego here we are!
Nadat we zaterdag de buurt wat verkend hadden en wat accessoires hadden gekocht bij IKEA zijn we na een etentje die avond de volgende dag op bezoek geweest bij Teun en Natasja and kids. Wij leerden hun kennen bij de cultural awarness training van het KIT. Omdat we niet met lege handen aan wilde komen kochten we voor de twee kids iets leuks. Vooral het cadeau van Anne vonden we zelf fantastisch. Je hebt hier een winkel: Build a bear. Je kunt hier zelf je knuffel tot leven wekken. Je kies een stoffen omhulsel uit en laat die door een te enthousiaste medewerker die alleen maar kan praten op een toon die je normaal tegen kleine kinderen hebt vullen. Vervolgens kies je een hart voor in de knuffel zodat deze echt van je kan gaan houden. Hier gaat een hele hart ceremonie aan vooraf. Tenslotte mag je een geboorte certificaat voor je knuffel gaan maken. Geweldig.

Met beer en lego togen we naar La Mar waar ze wonen. Super gezellige dag gehad met iets te veel wijntjes want ik had iets te diep in het wijnglas gekeken waardoor ik het het super naar mijn zin op de weg terug. Ik ben kennelijk op de bank in slaap gevallen en nachts in bed gekropen.

Het leuke van een ITA wife zijn is: Andere ITA wifes!!! We hebben maandag Bart, Danijel (ja Hester en Kyra, dat schrijf je echt zo) Stephan en Lieke leren kennen. Zaterdags hadden we al een andere club mensen tijdens het diner ontmoet. We zijn gaan eten in Little Italy. Ik hoorde dat er ook een Chinatown is, moet ik nog even checken.

En toen werd het dinsdag  
Willem moest gaan werken. Ik was toch wel een beetje uit mijn doen op maandag (lees super chagrijnig). Ik zag er erg tegenop om de hele week alleen te zijn, want laten we eerlijk zijn: alleen zijn en niets te doen hebben is niet helemaal mijn ding als workaholic. Maar ik moet zeggen: ik heb me geen moment verveeld en ik ben zelfs aan een heleboel dingen (zoals de blog) niet toegekomen. Ik vermaak me prima met in de ochtend rond half 9 (ja Valeria en Sas jullie lezen het goed, ik hoef niet te werken en ben toch voor 11 uur mijn bed uit) opstaan met een bakje koffie en het nieuws, vervolgens face timen en skypen. Dingetjes uitzoeken over San Diego. Even lunchen en vervolgens lekker aan het zwembad liggen, beetje rommelen in huis, de buurt verkennen etc. En dan is het alweer 5 uur en dan komt Willem thuis van een werkdag.

De afgelopen week ben ik met Sandra en Colette gaan lunchen ( zij zijn hier al langer en met hen had ik contact per e-mail). Op donderdag ochtend had ik karate les en donderdagavond was het ladiesnight en zijn we met alle ITA vrouwen wat gaan eten.

Vrijdag  
was de beroemde ‘fruitcarving’ class waarover ik jullie al eerder vertelde. Echt zo fantastisch! 20 deelnemers waaronder 5 totaal niet serieus (ik, Colette, Sandra, Lieke en Margot). We namen foto’s en aten al het eten op. Dat foto’s maken vond onze docent fantastisch want dan konden we alle stappen nog eens terugkijken, ze moedigde de Amerikanen aan dit ook te doen (niet wetende dat wij het hele gebeuren een beetje belachelijk maakten). Ook het eten van de groenten werd in eerste instantie argwanend bekeken, maar na 2 uur hoorden we steeds mee kauw geluiden…. LOL!!! 

Toen we terug gingen naar het appartement bleken de mannen bezig met een ‘in house BBQ’ (Lees: de BBQ bij het zwembad was al dicht dus al het BBQ vlees werd op het elektrisch fornuis door Danijel gebakken. Veel bier en wijn later lagen we weer veel te laat met een giechel in bed.

Natuurlijk wil Willem ook wat over zijn avonturen op het werk vertellen:
 

Eerste werkweek:

De week op dinsdag starten, hoe luxe is dat. Zo zouden allen weken eigenlijk moeten, maar helaas zit dat er niet in. Eerste dag was een algemene introductie dag. Met alle ITA’s (International Temporary Assignment) zijn we in een grote donkere meeting ruimte gezet waar wel verschillende presentaties mochten aanhoren. Het een was interessanter dan het ander, maar ook dat hebben we overleefd. Om de dag af te sluiten mochten we batches laten maken. Helaas, bureaucratie, komt u morgen maar terug.

Dinsdag rond de middag had ik eindelijk mijn batch. Bij de meeste doorgangen hadden we toegang, m.u.v. de ruimte waar onze cubicble is. En die cubible was mooi versierd door mijn gewaardeerde collega’s uit Veldhoven. Ik denk dat ik de slingers de komende 18 maanden maar laat hangen.

En toen moest er echt gewerkt worden. Omdat ik tegenstelling tot de Cymer collega’s hier wel inde Nederlandse systemen kan kijken , houd ik me vooral bezig met leveringen van parts uit Veldhoven naar San Diego. Laat ik zeggen, dit gaan we de komende week eens wat beter structureren, want ik begrijp nog niet hoe ze hier machines kunnen bouwen zonder enig overzicht.

 

Voor ik het wist was het alweer vrijdag. En ondanks dat ik maar 4 dagen gewerkt heb, heb ik toch 40 uur kunnen werken. Welcome to reality. Voor ‘s avonds stond een BBQ op de planning. Die moest echter wel even wachten op de VriMiBo bij 1 van de plaatselijke breweries.

Zaterdag wilde ik broodjes voor het ontbijt gaan halen. Helaas, accu leeg. Ook hier moet je niet je lichten aan laten staan. Gelukkig heeft Avis Assistence iemand gestuurd voor een jumpstart. Omdat we toen een stuk moest rijden om de accu op te laten, zijn we maar direct naar het strand gereden.

Maandag, is het de koninklijke Cymer security gelukt om acces tot onze werkplekken te organiseren. Dat het MAAR een week geduurd heeft schijnt best OK te zijn. Onze collega uit Wilton heeft er maar liefst 4 weken op moeten wachten…..to be continued

Weekend!
Zaterdag en zondag zijn we gaan Beach-cruisen. Op zaterdag met Bart en Danijel naar Mission Beach waar je heerlijk kunt beachvolley ballen, surfen, BBQ-en, kampvuren maken maar vooral chillen. Later nog even gechilled in de jacuzzi bij het zwembad.

Mission Beach

Gisteren zijn we met Teun, Natasja en kids naar het prachtige Coronado Island geweest waar we heerlijk op het strand hebben gespeeld en lekker hebben gelunched.

 

Vanavond gaan we voor Haloween outfits kijken… zin in!!!

WE LOVE IT HERE!!!!

 Binnen twee weken weer een verslag. Wil je zeker weten dat je het niet mist? Geef dan rechts bovenin je e-mail adres op. Je ontvangt bij elk nieuw bericht van mij een e-mail. Reageren op het blog kan natuurlijk ook, heel simpel, onder het bericht klik je op reageren. 

koes koes