Happy, happy, happy!

Alweer ruim drie weken in San Diego en wat vliegt de tijd! De afgelopen weken stonden natuurlijk in het teken van onszelf thuis voelen. Naast het kopen van de nodige  accessoires en het in elkaar zetten van een ‘Billy’ (want in elk huis moet een Billy staan) hebben we toch ook de nodige momenten kunnen genieten van alles wat San Diego te bieden heeft.

Let's meet Billy

Na drie weken ben ik nog steeds aan het genieten van het even ‘niets moeten’. Het leven staat op dit moment dan ook vooral in het teken van leuke dingen doen. Zoals winkelen en lunchen met ITA wives.

ruby's diner

ruby's diner

Nee, niet gekocht

Zwemmen met Natas & kids

Ziet er niet uit, zit heerlijk!

Halloween shopping

 Voor Willem is dit even iets anders. Hij werkt gemiddeld 10 tot 12 uur per dag, maar dat komt ook wel weer goed.

Fruitcarving

Zoals jullie eerder lazen ben ik samen met de andere ITA wives gaan fruitcarven. Echt te grappig maar wat vooral grappig is, is dat het best leuk is om te doen. Mocht ik geen baan kunnen vinden als ik weer terug ben in Nederland, dan kan ik altijd nog bij een Chinees restaurant gaan werken en de rijsttafels versieren… Hieronder een compilatie van mijn creaties.

fruitart

The results

De finale klapper! Bos bloemen

Dat verdient een bloemetje!

De fruitcarving class is afgelopen, we zijn dus hard op zoek naar een andere bizarre cursus die we kunnen gaan volgen. Ideeen? Laat het me weten!

Julian

Vorige week zondag zijn we naar het prachtige Julian geweest. Julian staat bekend om de appelgaarden en befaamde ‘moms pie’. Die moesten we dus even testen. De weg er naartoe is prachtig, tenminste als je niet wagenziek bent. Ik had natuurlijk geen bandjes tegen wagenziekte tegen en kwam wat groen in het dorpje aan. Maar eenmaal in het dorpje aangekomen was het echt tof. 

mmmmm mom's pie!

The line!

Het lijkt of de tijd in het dorpje stil heeft gestaan. Omdat wij niet de enige waren die bedacht hadden om op zondag naar Julian te togen, mochten we een half uur in de rij staan om bij ‘moms pie’ een stukje taart te gaan eten. Maar, het was het waard! Heerlijke appeltaart. Bijna net zo lekker als die van oma toen ze de taarten nog niet zwart uit de oven haalde… 

harvest festival!

brandweer kazerne

cemetry

Uitzicht in Julian

Die gaan we de volgende keer proeven!

Na de buik vol met taart en een halve liter koffie (small) zijn we appels gaan plukken in een appelgaarde. En ik moet zeggen, ik kan echt proeven dat ik ze zelf geplukt heb, want ze zijn echt lekkerder dan in de winkel. 

Zo trots met mijn zakje vol appel!

De-tour 

Op de terugweg waren we getuige van een straatrace met een gigantisch ongeluk als gevolg. Omdat het twee auto’s voor ons gebeurde, stopten we om te gaan helpen. Heel heftig, de motorrijder en mustang bestuurder moesten met een helikopter worden afgevoerd. We hebben er nog een paar dagen last van gehad. 

Gelukkig hebben de mensen die frontaal geraakt werden (een bejaard stel) het overleefd. Doordat de weg werd afgesloten en wij midden in het ‘ongeluk gebied’ stonden,

 konden we in eerste instantie geen kant op.

Gelukkig mochten we van de politie en brandweer achteruit en een alternatieve route nemen. Die brengt me direct op het volgende grote masterplan: Een camp-out in de bergen met een paar ITA’s. De natuur is hier echt prachtig. 

Het is bizar dat je op nog geen uur rijden in de ongerepte natuurgebieden zit met vergezichten waar je echt van stil valt.

 

Lekker chillen in SD

Tijdens de weekdagen doe ik aan karate met Sandra en trek ik veel met Lieke op. We kletsen, delen ervaringen en doen leuke dingen. Zo zijn we woensdag naar Hillcrest geweest. Hillcrest is een wijk waar ‘gay’s’ wonen, je goed kunt uitgaan en waar goede restaurants zitten. Maar wat het voor mij echt een fantastische wijk maakt, is dat al de vintage winkels hier zitten! Heerlijk!! Ik heb al een paar leuke spulletjes en kleding gezien. Komende week ga ik dus nog even terug en ik gok dat ik hier wel vaker te vinden ga zijn! 

 

Karate kid!

The Belt ceremony

Just a random view of the SD Skyline!

Lekker koffie drinken met Lieke

Nu weet je zeker dat je in een gay area bent!

En toen was het alweer weekend! 

De tijd vliegt hier. Nadat we na de fruitcarving class op vrijdag nog even heerlijk met de mannen in de jaquizi zijn gaan liggen zijn we op zaterdag gaan ‘car shoppen’. And I found myself a car. En wat voor een! Een prachtige rode Ford Edge Limited!!! En ik ben er super blij mee. 

Is'nt it a beauty

White leather interior

Inbuild navi en achteruitrij camera!

Willem heeft een lease auto en neemt deze elke dag mee naar het werk. Ik heb dus ook een auto nodig omdat de afstanden hier dusdanig zijn dat je ze niet kunt lopen of met het openbaar vervoer kunt afleggen. Omdat ik zelfstandig ben en spontaan iets wil gaan doen was 1 auto voor ons geen optie. Maar even terug naar mijn prachtige kersenrode Ford Edge. 

Het leuke in the US is dat je een customized numberplate kunt aanvragen. Een ode aan mijn K&O-tijd  bij VGZ en in het thema van de auto kleur wil ik gaan voor nummerplaat: Cherry of Cherish. Wat vinden jullie? Heb je andere leuke ideeen? Let me know en geef een reactie. Het wordt in elk geval geen Heidi 84 want ik ben geen koe…

Zombie shooting!!!

Met een warm gevoel van binnen togen we terug naar huis om ons snel even om te kleden. We hadden met Sandra en Rob afgesproken om te gaan eten en vervolgens zombies af te gaan knallen. We hebben gegeten in een heerlijke sushitent waar we zeker vaker naar toe zullen gaan. 

Vervolgens naar Camp Pendleton waar we zombies zouden afknallen met een paintball geweer. Camp Pandleton is een legerbasis. We moesten dus eerst door de 100% ID Check. Laat ik net mijn ID thuis hebben laten liggen. Ik zat dus met klotsende oksels te trillen als een rietje op de achterbank. Gelukkig was de soldaat zo onder de indruk van het Nederlandse rijbewijs van Willem, dat ie spontaan vergat de rest om zijn/haar ID te vragen. Fiew! 

Na de aanmelding en het formulier dat niemand verantwoordelijk is als er iets met me zou gebeuren stapten we in de ‘ZOMBIE BUS’. We waren in totaal met 17, waarvan 13 kinderen…. Reken maar uit. Natuurlijk stelde het niets voor maar Sandra en ik hadden al schrik voordat we de bus in stapten. Ik moet wel complimenten geven aan de organisatie, want ze maken er wel echt een dingetje van. De bus stopt opeens, we hebben een zombie aangereden, na wat discussie wordt een soldaat op verkenning gestuurd en komt met een   

                                                             arm terug: Yep we hit a zombie! 

Op het terrein moesten we de bus uit. Weer even schijt, want ja wat gaat er nu gebeuren. Sandra en ik hadden in elk geval bedacht dat wij ergens in het midden zouden gaan lopen, laat de kinderen maar te grazen genomen worden. Gelukkig (voor de zombies) bleven de zombies op afstand. 

De minuut dat het vuur geopend mocht worden waren zeker 7 kinderen al door hun munitie heen. De rest van de kids had na 4 minuten geen kogels meer. Dus het kwam op onze mannen (en ons) aan. Helaas werd de munitie van de kids weer bijgevuld en begon het geknal van voor af aan. Maar al met al een super leuke ervaring. Toen we de bus weer in mochten schrok ik me toch nog even te pletter (wat resulteerde in een hoge gil en raar soort huppeltje) doordat er opeens een zombie met een kettingzaag net langs me heen gelopen kwam. Na het hele event nog lekker even een drankje gedaan bij Rob en Sandra.

  

Happy birthday sunday!

En toen werd het zondag en werd mijn lief alweer 32. Om 10 uur ben ik uit bed geslopen om heliumballonnen te gaan kopen. Ik had al slingers en kadeaus gekocht. Mijn schatje was echt 

 verrast.

Happy birthday

 

Bijschrift toevoegen

S’middags hadden we een BBQ georganiseerd aan het zwembad. Omdat Stephan woensdag a.s. jarig was hadden we met z’n allen bedacht dat we er een dubbele party van zouden maken. Naast de BBQ hadden Lieke en ik nog een overheerlijke cookie dough ijstaart besteld. We hebben echt een fantastische verjaardag in bikini en zwembroek kunnen vieren. Namens Willem bedanken we iedereen voor de zeer geslaagde dag. Ook Nederland was Willem niet vergeten. Hij kreeg tientallen berichtjes en face-time gesprekken. Bedankt iedereen! Hij voelde zich echt jarig.

Samen 59 met een cooky dough ice-cake

there shoot be props at a party

the wives of the birthday men!

Stijn en Anne

Roy en Margo

Jose en Francesca

No party without presents!!!

Lekkere BBQ