Awesomeness! San Diego has it all

 

Een leuk achtergond nummer tijdens het lezen van de blog

Alweer ruim een week in San Diego. En wat hebben we al veel gedaan! Ik had eerder willen bloggen maar daartoe was ik niet in staat. Ik had donderdag een karate les genomen waarin ik natuurlijk super actief was. Iets te actief bleek achteraf. Ik heb twee dagen overal zoveel spierpijn gehad dat ik niet eens kon typen!!! Ja jongens ik weet het, geen conditie…. Maar daar wordt aan gewerkt!!!

dojo

na de les

 Maar eerst even hoe het ons de afgelopen week is vergaan:

Donderdag 26 september vertrokken we vanuit Eindhoven naar Schiphol. Bepakt met 6 koffers en Gijs en Boris. Dat was nog een heel gedoe (Gijs en Boris) want bij het inchecken bleek dat de benches niet goed waren, terwijl we toch eerder met KLM gebeld hadden om te checken en double checken of de benches in orde zouden zijn. Dat was even stressen, stel je voor: Twee gestrest maar vooral bange katten op een drukke luchthaven met een gigantische rij achter je moeten wachten tot er twee nieuwe benches zijn gekocht. In diezelfde drukke rij moeten ze vervolgens uit de benches gehaald worden om vervolgens in twee x zo kleine benches verhuisd te worden. Na het inchecken rijd je met je nieuwe (kleine, onbekende en dus enge) tijdelijke huis naar de ruimte waar je er nog een keer uit moet omdat ze zeker willen zijn dat je baasje geen drugs in jou of je huis heeft verstopt, om je vervolgens achter te laten in een vreemde ruimte met enge mensen met gele hesjes aan. Als dat dan nog niet genoeg is wordt je na een 11 uur (pies en poep ophoudend) durende vlucht tussen de koffers van de piloten op de bagageband gedropt met een hoek erin waarvan menig achtbaan attractieparken er ook wel een van zouden willen hebben…. Onze katten waren dus een beetje uit hun doen, en wij dus ook… understatement!

Dan ben ik blij dat ik voor Klachtenmanagement heb gewerkt en een mooie brief naar KLM ga sturen. Maar daar heb ik nog geen tijd voor gehad want het is hier FANTASTISCH!!!!

in het vliegtuig

Afscheid op Schiphol

 









  

 

Het leuke van naar een nieuwe stad verhuizen is dat je alles voor het eerst ziet. En alles wat we tot nu toe hebben gezien is prachtig! San Diego is de 8^ste stad van USA maar heeft maar 1.3 miljoen inwoners. Hier merk je overigens helemaal niets van want alles is hier heel groot opgezet (groen, parken, stranden, golfterreinen etc.) Zelfs op de snelweg rijden is leuk omdat er overal mooie uitzichten zijn. Onze auto is trouwens ook zeer groot!!!!

iets anders dan onze dinkytoy in Nederland

 

Nadat we donderdag avond laat in het appartement aankwamen (we waren verkeerd gereden, moesten heel snel een sigaretje roken en naar de zonsondergang kijken en moesten natuurlijk nog even een wc voor Gijs en Boris kopen, want die hadden inmiddels 22 uur pies en poep opgehouden) zijn we snel wat gaan eten en direct in bed gaan liggen. We waren kapot! 

zondsondergang snelweg LA richting San Diego

Maar… toen werd het ochtend en zagen we het uitzicht van ons balkon… prachtig. Omdat we niets in huis hadden zijn we boodschappen gaan doen met korte broek en slippers, dat doe ik dus niet meer want ik had het gevoel alsof ik op de noordpool terecht was gekomen. Ik voelde serieus mijn tenen niet meer. Afgelopen zaterdag had ik dus een lange broek en dichte schoenen aan!

Ons apartement is prachtig, precies genoeg ruimte en prima ingericht. We kijken uit op een binnnetuin met een fontein en het zwembad ligt om de hoek. Natuurlijk hebben we zoals het hoort twee slaapkamers met twee badkamers. 
Een aantal foto's zodat jullie zien hoe we er bijzitten:

 

San Diego here we are!
Nadat we zaterdag de buurt wat verkend hadden en wat accessoires hadden gekocht bij IKEA zijn we na een etentje die avond de volgende dag op bezoek geweest bij Teun en Natasja and kids. Wij leerden hun kennen bij de cultural awarness training van het KIT. Omdat we niet met lege handen aan wilde komen kochten we voor de twee kids iets leuks. Vooral het cadeau van Anne vonden we zelf fantastisch. Je hebt hier een winkel: Build a bear. Je kunt hier zelf je knuffel tot leven wekken. Je kies een stoffen omhulsel uit en laat die door een te enthousiaste medewerker die alleen maar kan praten op een toon die je normaal tegen kleine kinderen hebt vullen. Vervolgens kies je een hart voor in de knuffel zodat deze echt van je kan gaan houden. Hier gaat een hele hart ceremonie aan vooraf. Tenslotte mag je een geboorte certificaat voor je knuffel gaan maken. Geweldig.

Met beer en lego togen we naar La Mar waar ze wonen. Super gezellige dag gehad met iets te veel wijntjes want ik had iets te diep in het wijnglas gekeken waardoor ik het het super naar mijn zin op de weg terug. Ik ben kennelijk op de bank in slaap gevallen en nachts in bed gekropen.

Het leuke van een ITA wife zijn is: Andere ITA wifes!!! We hebben maandag Bart, Danijel (ja Hester en Kyra, dat schrijf je echt zo) Stephan en Lieke leren kennen. Zaterdags hadden we al een andere club mensen tijdens het diner ontmoet. We zijn gaan eten in Little Italy. Ik hoorde dat er ook een Chinatown is, moet ik nog even checken.

En toen werd het dinsdag  
Willem moest gaan werken. Ik was toch wel een beetje uit mijn doen op maandag (lees super chagrijnig). Ik zag er erg tegenop om de hele week alleen te zijn, want laten we eerlijk zijn: alleen zijn en niets te doen hebben is niet helemaal mijn ding als workaholic. Maar ik moet zeggen: ik heb me geen moment verveeld en ik ben zelfs aan een heleboel dingen (zoals de blog) niet toegekomen. Ik vermaak me prima met in de ochtend rond half 9 (ja Valeria en Sas jullie lezen het goed, ik hoef niet te werken en ben toch voor 11 uur mijn bed uit) opstaan met een bakje koffie en het nieuws, vervolgens face timen en skypen. Dingetjes uitzoeken over San Diego. Even lunchen en vervolgens lekker aan het zwembad liggen, beetje rommelen in huis, de buurt verkennen etc. En dan is het alweer 5 uur en dan komt Willem thuis van een werkdag.

De afgelopen week ben ik met Sandra en Colette gaan lunchen ( zij zijn hier al langer en met hen had ik contact per e-mail). Op donderdag ochtend had ik karate les en donderdagavond was het ladiesnight en zijn we met alle ITA vrouwen wat gaan eten.

Vrijdag  
was de beroemde ‘fruitcarving’ class waarover ik jullie al eerder vertelde. Echt zo fantastisch! 20 deelnemers waaronder 5 totaal niet serieus (ik, Colette, Sandra, Lieke en Margot). We namen foto’s en aten al het eten op. Dat foto’s maken vond onze docent fantastisch want dan konden we alle stappen nog eens terugkijken, ze moedigde de Amerikanen aan dit ook te doen (niet wetende dat wij het hele gebeuren een beetje belachelijk maakten). Ook het eten van de groenten werd in eerste instantie argwanend bekeken, maar na 2 uur hoorden we steeds mee kauw geluiden…. LOL!!! 

Toen we terug gingen naar het appartement bleken de mannen bezig met een ‘in house BBQ’ (Lees: de BBQ bij het zwembad was al dicht dus al het BBQ vlees werd op het elektrisch fornuis door Danijel gebakken. Veel bier en wijn later lagen we weer veel te laat met een giechel in bed.

Natuurlijk wil Willem ook wat over zijn avonturen op het werk vertellen:
 

Eerste werkweek:

De week op dinsdag starten, hoe luxe is dat. Zo zouden allen weken eigenlijk moeten, maar helaas zit dat er niet in. Eerste dag was een algemene introductie dag. Met alle ITA’s (International Temporary Assignment) zijn we in een grote donkere meeting ruimte gezet waar wel verschillende presentaties mochten aanhoren. Het een was interessanter dan het ander, maar ook dat hebben we overleefd. Om de dag af te sluiten mochten we batches laten maken. Helaas, bureaucratie, komt u morgen maar terug.

Dinsdag rond de middag had ik eindelijk mijn batch. Bij de meeste doorgangen hadden we toegang, m.u.v. de ruimte waar onze cubicble is. En die cubible was mooi versierd door mijn gewaardeerde collega’s uit Veldhoven. Ik denk dat ik de slingers de komende 18 maanden maar laat hangen.

En toen moest er echt gewerkt worden. Omdat ik tegenstelling tot de Cymer collega’s hier wel inde Nederlandse systemen kan kijken , houd ik me vooral bezig met leveringen van parts uit Veldhoven naar San Diego. Laat ik zeggen, dit gaan we de komende week eens wat beter structureren, want ik begrijp nog niet hoe ze hier machines kunnen bouwen zonder enig overzicht.

 

Voor ik het wist was het alweer vrijdag. En ondanks dat ik maar 4 dagen gewerkt heb, heb ik toch 40 uur kunnen werken. Welcome to reality. Voor ‘s avonds stond een BBQ op de planning. Die moest echter wel even wachten op de VriMiBo bij 1 van de plaatselijke breweries.

Zaterdag wilde ik broodjes voor het ontbijt gaan halen. Helaas, accu leeg. Ook hier moet je niet je lichten aan laten staan. Gelukkig heeft Avis Assistence iemand gestuurd voor een jumpstart. Omdat we toen een stuk moest rijden om de accu op te laten, zijn we maar direct naar het strand gereden.

Maandag, is het de koninklijke Cymer security gelukt om acces tot onze werkplekken te organiseren. Dat het MAAR een week geduurd heeft schijnt best OK te zijn. Onze collega uit Wilton heeft er maar liefst 4 weken op moeten wachten…..to be continued

Weekend!
Zaterdag en zondag zijn we gaan Beach-cruisen. Op zaterdag met Bart en Danijel naar Mission Beach waar je heerlijk kunt beachvolley ballen, surfen, BBQ-en, kampvuren maken maar vooral chillen. Later nog even gechilled in de jacuzzi bij het zwembad.

Mission Beach

Gisteren zijn we met Teun, Natasja en kids naar het prachtige Coronado Island geweest waar we heerlijk op het strand hebben gespeeld en lekker hebben gelunched.

 

Vanavond gaan we voor Haloween outfits kijken… zin in!!!

WE LOVE IT HERE!!!!

 Binnen twee weken weer een verslag. Wil je zeker weten dat je het niet mist? Geef dan rechts bovenin je e-mail adres op. Je ontvangt bij elk nieuw bericht van mij een e-mail. Reageren op het blog kan natuurlijk ook, heel simpel, onder het bericht klik je op reageren. 

koes koes