The big Apple, ore should I say cheek…

Eind juni was het zover, deel 1 van onze oorspronkelijke honeymoon zouden we ruim een jaar na de bruiloft gaan beleven. Helaas geen voorpret  voor mij, tenminste, als je de momenten dat je high bent van de Vicadin niet meerekent. Al een paar weken had ik af en toe wat last van tja, wat eigenlijk. Mijn kiezen of  in elk geval iets aan de rechterkant van mijn gezicht ter hoogte van mijn kiezen. Zondags voor vertrek naar New York werd de pijn heviger en trok niet meer weg. Ik besloot op maandag maar naar de tandarts te gaan. Na een kort onderzoek en wat foto’s bleek ik een fikse infectie in mijn kies te hebben die doorstraalde naar de kanalen. Omdat de kies niet meer te redden zou zijn moest ik naast de wortelkanaalbehandeling een kroon. Tja daar ben je mooi klaar mee denk je… Nou het verhaal wordt iets anders als je zwanger bent. Antibiotica mag je niet zomaar hebben en ook een wortelkanaalbehandeling met een nog aanwezige infectie blijkt niet bevorderlijk met een baby in your tummie.

Na een lokale antibiotica direct in de kies, mom to be friendly antibiotic pillen en paracetamol mocht ik naar huis om vervolgens de infectie te laten slinken zodat er na 2 weken een wortelkanaal gedaan zou kunnen worden. Dat verliep toch even anders. Na een nacht vol pijn stond ik op donderdagochtend huilend aan de balie van de tandarts. Ik werd direct doorverwezen naar een endodontologist die met spoed een wortelkanaalbehandeling moest uitvoeren. Een half uur gereden en eenmaal in de stoel van de endodontologist werd de lokale verdoving ingespoten en toen begon de paniek, eerst bij de assistente en de endodontologist en later dus ook bij mij. De verdoving had een inwendige bloeding veroorzaakt waardoor mijn wang zo groot was als tja, een appel om maar in het thema te blijven?! Hyperventilerend in een papieren zakje zat ik in de stoel en werd besloten Jan-Willem (mijn emergency contact nr.1) te bellen. Die kwam onwetend maar wel lijkbleek de tandartskamer binnen om aan te horen dat hij zijn vrouw voor een emergency check-up naar de oral surgeon (kaakchirurg) moest brengen, want tja ze is wel zwanger he…..

Eenmaal in de stoel bij de kaakchirurg werd door mijzelf besloten dat het maar afgelopen moest zijn met de pijn en ik was die kies meer dan zat. Haal ‘m er maar uit. (was overigens ook haar advies). Dat moet dan wel zonder verdoving mevrouw, u bent nu eenmaal zwanger. Ja dat moet dan maar. Blijkt dat ik nog nooit zoveel plaatselijke verdoving ingespoten heb gekregen en ik kreeg ook 2 buizen zuurstof in mijn neus geduwd(tja je bent toch zwanger). Met verdoving bedoelen ze hier narcose, voor het trekken van een kies!!! Moet niet gekker worden… Maar goed, kies was eruit….

Omdat me nog wel wat pijn te wachten stond werd in overleg met de verloskundige besloten dat ik in plaats van paracetamol het beste vicadin kon gaan slikken. Wist ik veel dat je daar zo stoned als een garnaal van wordt! Er is serieus een zwarte handel in die pillen, wat ik nu heel goed begrijp… Na 1.5 dag dus maar besloten om New York nuchter te beleven.

Het gezegde zegt: Elke zwangerschap kost je een tand, en in mijn geval ook nog elke dag in New York een andere kleur wang!

New York, the big Apple, finaly we arrived.

Zondag

Na onszelf geïnstalleerd te hebben in het hotel in Queens zouden we de volgende dag rustig aan beginnen in Central Park. Een heerlijke zonnige dag waarop we lekker konden chillen.  Het was zondag en mooi weer dus dat dachten meer mensen, maar vooral ook New-Yorkers die met hun picknick kleedjes lekker op het gras met vrienden en familie kletsten.  Ground zero stond hoog op het lijstje van JW, erg indrukwekkend. We sloten de dag af met een bezoekje aan Times Square.

Gedenk steen John Lennon

Fontein serie Friends

Op de foto met Ney York Finest

Time Square

 

Maandag

Nederland moet voetballen. Na een ontbijtje in een diner waar elke ober ook zanger is vertrokken we naar een bar waar alle Nederlanders bij elkaar kwamen om naar de wedstrijd te kijken. Ook Suus die we van San Diego kennen en inmiddels naar New York is verhuisd kwamen we hier tegen, erg gezellig. Na de wedstrijd besloten we de Brooklyn bridge te bewandelen en via China Town in Little Italy wat te gaan eten.

Met suus WK Kijken

 

Dinsdag

Wall Street staat op het ochtendprogramma en na een ietwat eigenwijze discussie over wie de weg het beste wist (ik dus, maar jw had de discussie gewonnen) kwamen we maar net op tijd bij de pier aan waar onze boot vertrok. Om 2.5u te genieten van een boottocht om het gehele Manhattan.

The Bull of Wallstreet

lekker eten bij een een standje.

Woensdag

SHOPPING!!!! Iedereen die me een beetje kent weet dat ik een kleine schoenentik heb (en dan vooral voor hakken). Een paar Manoloh's, Louboutin's en Jimmy’s kunnen dan niet uitblijven. Ik heb altijd gezegd dat ik Manoloh’s en Louboutin's in New York wil kopen, gewoon omdat dat zo hoort in mijn hoofd. Jimmy ‘s kan ik ook in San Diego kopen, die zijn wat minder New York en Sex in the City voor m’n gevoel. De bedoeling was 1 paar. Samen met Willem liep ik Barney’s binnen voor een pas sessie van 2 uur. Heerlijk al die schoenen aan mijn voeten en om me heen, gelukkig hadden ze ook een luxe bank voor JW om op te zitten. Helaas was de rechter schoen van het paar dat ik wilde nergens te vinden en vertrok ik enigszins teleurgesteld naar buiten. Gelukkig heeft ook Bergdorf Goodman een hele collectie in bezit. Vergezeld van een personal salesman werd het ene paar na het andere paar gepast. Ik was in shoe heaven!!! Na een mooi paar Manoloh’s te hebben uitgekozen vond mijn lieve schat dat ik ook nog maar eens naar de louboutins moest kijken. We waren er nu toch…. Na het advies van Willem en de salesman (nooit gedacht dat ik twee mannen een schoen zou laten kiezen) besloot ik ook een mooi exemplaar Louboutins te kopen. Mijn dag kon niet meer stuk!!!!

S ‘avonds hadden we kaarten gekocht voor the Jersey Boys, echt een aanrader!

Donderdag

Al vroeg vertrokken we richting Empire State Building en genoten we van het uitzicht over de metropool. Via het strijkijzer namen we de metro naar Serendipity III.  Fantastisch dat ik het café uit mijn lievelingsfilm in het echt kon bekijken. Eenmaal binnen was er een wachtrij van 1.5u voor een kop koffie en een ijsje. Dat kon ik manlief niet aandoen. Wel wilde ik even souvenirtjes kijken. Bij het bekijken van de mokken raakte ik in gesprek met een lieve man zittend achter een boekingsboek. Hij vertelde me het verhaal van de mok en ik vertelde hem over het bijzondere gevoel dat ik bij Serendipity heb. Hij vertelde me dat de plek bij de openhaard in de  film echt bestaat en boven te zien is. Ik gaf aan dat we geen reservering hebben en dat ik dat helaas moet missen. De man bleek de eigenaar en gaf aan dat ik dat toch echt niet mocht missen en ik maar even naar boven moest lopen!!! Wat een schat, mijn dag was weer helemaal goed, helemaal toen ik zag dat ze een monchichi sleutelhanger hadden. Een miniatuur van een van mijn eerste knuffels, nu ik zwanger ben, ben ik erg week voor dit soort nostalgie. Helemaal in de zevende hemel en $30 lichter voor een mok en een sleutelhanger kwam ik Serendipity weer uit.

Finaly!!!!!

In de catagorie, herkent u deze nog

On top of the world!!!

Eerste babyknuffel: Elevator bear

NY Central Station

 

En toen zat onze honeymoon deel 1 er op, op vrijdag vlogen we terug naar San Diego. Toch weer heerlijk om na een week in zo’n hectische stad weer het Beach gevoel van San Diego te krijgen.