Heidi & Jan-Willem in San Diego: What's up world?!

A lot happened in the past two or should i say five months! Een resume want door alles dat we hebben meegemaakt de

laatste maanden is het er niet van gekomen om te bloggen. Laten ik beginnen bij het begin.

OMG we're having a baby!

Na de roadtrip met Janneke (en achteraf ook al tijdens) voelde ik me anders dan anders. Dagen stonden in het teken van vermoeidheid, ontzettende misselijkheid en andere kwaaltjes. Ik besloot op 4 april een test te doen. Wat bleek!!! OMG we are having a baby!!!! Jan-Willem en ik zijn super trots en blij met de komst van een klein wonder. Maar voor het nieuws bezonken was zat ik al bij de ER. ik zal je de oorzaken verder besparen maar na een telefoontje naar de huisarts en de daaropvolgende paniekerige reactie van de 'nurse van de huisarts' hierop spoedde ik me naar de ER. Na vier uur in de wachtkamer te hebben gezeten bij de ER, (want bejaarden met ademhalingsproblemen gaan voor, alsof een nieuw leven niet belangrijk is!!!! ) mocht ik eindelijk een hokje met gordijn in waar ik een verwarmde (!?!) hospital gown aankreeg (begrijp niet waarom ze het een 'gown' noemen, echt afkleden doet het niet, maar goed). Vanaf dat moment werd ik als patiënt behandeld. Na het inmiddels welbekende potje piesen en bloed onderzoek, werd er nog een echo's gemaakt en kreeg ik na drie uur groen licht en liep ik met een filmpje en een foto van ons kleintje naar buiten. Ik bleek inmiddels al negen en een halve week zwanger te zijn, en alles zag er prima uit.

Toen begon voor ons de roalercoaster: Zwanger van ons eerste kindje in een vreemd land zonder familie en vrienden om ons heen hoe gaan we dat handelen? En vooral hoe houden we dit nieuws geheim tot dat we in Nederland zijn. Ook voor onze US vrienden was het wat lastig geheim te houden, aangezien de maand april in het teken stond van events in de kroeg en op het plein, het zou immers opvallen als ik altijd de bob zou zijn. Sommige hadden een vermoeden, (en Lieke en Stehpan hadden al een kaart gekocht omdat ze in de post een envelop van het geboortecenter voorbij hadden zien komen) maar gelukkig bleef alles in principe geheim tot we in Nederland waren.

Nederland

En toen werd het eindelijk 3 mei en vertrokken we naar Nederland. Nederland, oh Nederland wat ben je eigenlijk mooi, maar tjee wat hadden we een culture shock toen we eenmaal op Schiphol (we zaten trouwens in hetzelfde vliegtuig als Max en Wim-Lex, niet dat we dat wisten maar toch) voet op Nederlandse bodem zetten. Het begon al met de huurauto. We zijn natuurlijk een ontzettende tank gewend, toen we konden kiezen tussen een Fiat 500 en een Kia Rio moesten we dan ook even slikken. Dan doe de Kia Rio maar.... Eenmaal in de auto waarbij we het gevoel hadden op het asfalt terecht te zijn gekomen met onze derrieres, begon het schakelverhaal. Manlief startte de auto zonder de rem of koppeling in te trappen, niet heel handig blijkt met een schakelbak.... gelukkig niets geraakt maar toch zo'n kleine halve meter dichter bij Brabant.

Eenmaal op de weg leek alles zo klein en smal, maar vooral ook heel groen, zoveel verschillende kleuren fel groen, prachtig! We konden overigens weinig genieten van al het groen dat we zagen, want binnen een half uur zag ik al groen van de ergernis aan de welbekende Hollandse bumperklevers. Ik heb in twee weken tijd dan ook de ruitenwisservloeistof als wapen gebruikt om me te verdedigen tegen deze agressievelingen. Tjezus wat zijn we eigenlijk opgefokt met z'n allen... En voordeel van de wegen in Nederland: Door de grote afstanden die we rijden in de US valt de afstand Schiphol-Brabant mee en zijn we voor ons gevoel 20 minuten in de auto onderweg voordat we de achtertuin van mijn ouders in liepen.

Tot tranen geroerd zo blij waren paps en mams (vooral mams natuurlijk) met het zien van ons maar vooral toch ook met het nieuws van een derde kleinkind. Ook de ouders van Willem zijn ontzettend blij. We hadden in San Diego een fotolijst speciaal voor de foto van de eerste echo gekocht en ingepakt, toch leuk zo'n eerste foto van je kleinkind dachten we. Eindelijk was het hoge woord eruit en konden we zoveel over de kleine praten als we wilden.

Na het bezoek aan mijn ouders en de intrek voor de eerste week bij mijn schoonouders kon de roalercoaster die: "Wezijnmaarvoor2wekeninNederlandmaarwewillenweliedereenzienenwehebbeneentegrotefamilieenvriendenkring" beginnen.

Eerste punt op de agenda: Een bezoek aan mijn lieve vriendinnetje Anne, heerlijk om haar nieuwe huis te zien en even goed bij te kletsen. Eenmaal op het terras in Nijmegen kreeg ik echter Culture shoque 2: de Nederlandse horeca.

Bij het eerste café dat ik met Anne aandeed bleef ik netjes bij de ingang staan tot er iemand van het personeel naar me toe zou lopen en me naar een plaats zou brengen. Ik kwam er al snel achter (door Anne) dat het zo niet werkt in Nederland en dat we gewoon kunnen gaan zitten waar we willen (o ja momentje). So far so good, maar dan het personeel, dat is toch wel echt een groot punt van ergernis. Tjee wat is horeca personeel slecht in service zeg! bah. Ik zei tegen Anne, die krijgt dus maar 10% fooi, waarop Anne aangaf, dat is best veel hoor Heidi, we geven gewoon niets. In de US geeft je bij excellente service 20%, bij normale service 15% en bij slechte service 10%, maar 0% is not done... Ik moest dus weer even wennen aan het feit dat we als Nederlanders allemaal een beetje gierig zijn en 10% al als een rip uit ons lijf beschouwen.

toerist in Den Haag, china town

Familie uitje naar de ontdekfabriek

Prachtige Kim en Michael

Ruim een week lang genoten we van het gezelschap van vrienden en familie en een lunch en gesprekken met oud collega's, heerlijk het feit dat je zeven maanden weg bent geweest en gesprekken zo weer oppakt alsof je elkaar eergisteren nog hebt gezien. Dat geeft een goed gevoel en de bevestiging dat onze vriendschappen wel goed zitten. Daarnaast was het ook heerlijk om de buiken van vriendinnen Hanneke, Noor en Krista te bewonderen en het te hebben over zwanger zijn en baby dingen. Reden voor het bezoek in mei was de bruiloft van Kim en Michael, en wat hebben we genoten van een heerlijke dag met een prachtige bruid en natuurlijk bruidegom. Leuk ook dat ze kozen voor een Amerikaanse bak als trouwauto, voelden we ons toch wat thuis, want het is heel vreemd maar naar ruim 8 maanden San Diego is dit toch echt ons thuis geworden.

Omdat de kinderwagens in de US echt te lelijk zijn kozen we voor een Nederlands merk dat natuurlijk niet in de US geleverd wordt. Beetje jammer, maar dat mag niet het grootste probleem zijn. We besloten de kinderwagen te kopen en gewoon mee te nemen als bagage. Omdat we niet meer ingeschreven staan in NL kunnen we gebruik maken van de tax-free regeling. Na het invullen van wat formulieren zouden we de volledige belasting terug kunnen halen op schiphol. Dat scheelt toch weer 20%. Inderdaad, als je er niet de commissie van die bandieten vanaf trekt!!! Dat staat nergens op die Nederlandse foldertjes --> ergernis nummer zoveel... Maar goed, we hebben een prachtige kinderwagen waar we superblij mee zijn.

What a beauty!

Midden in de tweede week gebeurde het: ik werd ziek (griep!) nooit ziek en dan net nu je thuis bent wordt je zo ziek dat je alleen maar in bed kunt liggen. Doodziek het vliegtuig in en vervolgens nog drie dagen in San Diego in bed gelegen. Ontzettend balen natuurlijk, vooral voor de afspraken die ik af moest zeggen.

Memorial Day

Eenmaal terug in San Diego lagen er in de loop van de weken wat kaartjes met gelukswensen voor ons nieuwe wonder in de brievenbus, zo lief en vooral leuk om post uit Nederland te ontvangen! Bedankt lieverds!!!! Eenmaal weer beter stond het weekend in het teken van Memorial day. Na een heerlijk weekend was Willem ook op maandag nog vrij. We besloten naar de Memorial day parade in Kensington (wijk in SD) te gaan, groot succes want we hebben een goede indruk gekregen van Amerikaanse parades. Iedereen loopt mee, jong en oud, hond en paard. Wel een beetje overdreven, maar goed dat is Amerika. Na de parade besloten we naar de baai te rijden en fietsen te huren. Na een paar uur fietsen in Mission Bay vonden we dat we een ijsco (ja jongens ik weet dat het woord discutabel is, maar ik vind ijsco leuker naar ijsje, en ik kom nu eenmaal uit Eindhoven waar het gewoon ijsco is). verdiend hadden. En wat voor ijsco werd het! Jezus echt niet normaal, maar goed dat hadden we natuurlijk kunnen verwachten in het land waarin alles Bigger & Better is.

Tja, grown men can have fun!!!

golden retriever meetup group San Diego!

Jaren 20 gevoel

WO1, WO2, Vietnam en nog een oorlog veteraan

Fietsen in onze achtertuin!

IJSCO-TJE

Na het weekend kon ik ook op karate en tegen de rest van de wereld vertellen dat ik in verwachting ben. Karen van karate die het via facebook en een persoonlijk bericht al had vernomen stond klaar met een bos bloemen en een fles alcohol vrije champie. Ook deelde ze mede dat ik een echte Amerikaanse baby shower verdien die zij gaat organiseren, ZOOOO lief!!!! Een week later mocht ik op examen voor de groene band. Nog maar 3.5 maand zwanger maar toch al heel snel moe, maar goed ik heb het gehaald en ben de trotse eigenaar van de groene band. In augustus volgt paars….. als het goed is tenminste!

Big announcement to the world!

Green belt in the pocket!!!

Lieve Karen!

Surfing USA

Dezelfde dag als ik op karate examen moest, had Willem een surfles samen met Teun. Dol enthousiast kwam Willem met surfplank thuis. Ik wilde weten of je die plank erbij kreeg om te oefenen, maar nee, hij was even langs de Cosco gereden en had een mooi exemplaar voor zichzelf uitgezocht. En groot gelijk heeft ie. Af en toe waagt Willem zich na die ene les samen met een collega tussen de golven in een poging lang genoeg te blijven staan. Het gaat elke keer wat beter en over een jaar dan is ie een ware surf god!

Corpsman Ball

Op mijn bucketlist stond een gala van the US army! Why? Omdat gala’s hier een big deal zijn evenals het leger. Mijn lieve vriendinnetje Jessie heeft wat contacten in the Navy en we bemachtigden twee kaarten. Na een helse zoektocht naar een galajurk en een nog dramatischer bezoekje aan de kapper kon het gala beginnen. Na het National Anthom en allerlei officiële onderdelen kon er worden gegeten en gedineerd. De matroosjes liepen in matrozen pakjes en daar wilde ik natuurlijk wel even mee op de foto!!! Na het gala een afterpartytje in Hillcrest waar ook Nate aansloot. Een super leuke avond en een ervaring rijker!

Knappers!

Girls just wanna have fun!

Need I say more?

Ajaj captain

Studie

Ook een korte update over school kan natuurlijk niet achterblijven. Het eerste tentamen zit er als in mei naar Nederland vertrekken op (midterm) en ik scoorde een 9.1. Voor het paper dat ik moest schrijven (en bij voorbaat al voor paniekaanvallen en klotsende oksels zorgde) kon ik de VP HR van Cymer interviewen. Het ingeleverde paper met een waarneming en advies aan Cymer scoorde een 9 (ik kreeg een half punt aftrek omdat ik het wegens ziekte 2 dagen te laat inleverde, dus eigenlijk een 9.5). Inmiddels heb ik ook de uitslag van mijn final exam dat een 9.7 opleverde. Eindpunt op het certificaat is een 9.3!!!! Ik heb zoooo de verkeerde studie uitgekozen toen ik voor de lerarenopleiding GS koos! Ik had direct HR moeten gaan doen. Ik heb mijn talent gevonden. Inmiddels ben ik begonnen met Summer school: HR Organizational Dynamics over individuen, groepsprocessen en organisatie processen in het bedrijfsleven en de psychologie hierachter. Erg interessant!

County Fair

Maar goed, naast de studie moet er ook plezier gemaakt worden. De Fab fair stond op het programma. Als je ooit naar de USA gaat, kijk dan of je een County Fair mee kunt pikken. Tjee wat een geweld aan alles (zorg dat je je adhd gevoelige kinderen thuislaat) maar vooral weer eten! Een complete sectie is besteed aan eten, hierbij is een foodcourt een understatement. Ook de kermis, live stock section en competities mogen niet achterblijven. Koeien aaien, biggen-race en kalkoen sjezen het hoort er allemaal bij, en natuurlijk onder het genot van een huge broodje worst of kalkoenenpoot! Let wel op dat je je eten op een selectief uitgekozen plek besteld en opeet want er lopen wat te strakke leggings rond op de fair. Net Helmond kermis dus....

En dan nu een kleine reportage van het voedselgeweld.

Country dance lessons!

Na een bezoek aan de fair hadden Anoeschka en ik het te pakken, wij wilden wel een country danslesje wagen. Samen met Colette (mijn altijd partner in crime als het gaat om gekke uitspattingen) namen we een dansles bij InCahoots. We kozen de woensdag uit omdat het dan altijd druk en dus gezellig is. De two step en nog een dans werd geleerd en we stapten trots de paardenbak die dansvloer heet in. Super gezellig en leuk om de dansjes te leren. En nu zie ik jullie al denken, country dance? Dat is echt voor stumperds Heidi!!! Ja dat klopt, in Nederland. Hier in USA is het voor iedereen en op woensdagavond vooral voor knappe jonge kerels en jonge meiden in korte broekjes. Er werden een aantal blikken met Bo, Luke's, en Daisy's Hazzard look a likes opengetrokken en de tent stond vol (en iedereen danst). Tja toen kon ik het vinden van een partner voor de two step natuurlijk wel vergeten met mijn toch al wel goed showende buik.... Colette viel niet meer in de categorie: Studente dus die viel helaas ook af. Anoeschka daarentegen werd om de haverklap de dansvloer mee op gevraagd --> JA jongens, dat doen ze in de US, je wordt hier gewoon gevraagd of je mee wilt dansen en meestal zonder bijbedoelingen en handen op plekken waar we ze niet willen hebben!!!! Maar goed, de partner dances en line dances werden afgewisseld dus ik heb mijn voetjes toch nog op de dansvloer kunnen wagen. Colette en ik gaan hier gaan hier een maandelijks event van maken, wij zijn FAN!

World cup soccer 2014

De WK gekte is in San Diego ook losgebarsten. Vanuit de DMG organiseer en hosten we de WK events voor de Nederlandse gemeenschap. Het kijken van een wedstrijd gaat hier net even iets anders dan in Nederland, daar moesten we de eerste wedstrijd aan wennen. Kroegen zijn niet afgeladen vol want dat mag niet, je zit netjes op een toegewezen stoel, besteld drank en hoe kan het ook anders eten en kijkt gezellig met de rest voetbal. De reactie als er gescoord wordt is overigens exact hetzelfde als in Nederland! Tjee wat zijn we trots op ons elftal en het feit dat we Nederlanders zijn (jw's auto heeft een ware transformatie ondergaan)! Ik zeg, we worden wereldkampioen!

Inmiddels ben ik samen met manlief een weekje in de Big Apple geweest, maar daarover in een volgende blog meer.

Week 20

Het is week 20 van de zwangerschap geworden. Dat betekent: de 20 weken echo en dus horen we het geslacht van de baby JEUHJ!!!! In de US werkt het doen van een echo net iets anders als in Nederland. De echo wordt niet door de OBGYN of verloskundige gedaan maar in een aparte praktijk door een echoscopist. In verband met de liability en het risico op een lawsuit mag alleen een arts de resultaten beoordelen en (eventueel via de echoscopist) doorgeven aan de blijde ouders to be. Gelukkig voor ons bleek later begroette onze echoscopiste ons met een zwaar Oost-Europees accent, en bleken we gezamenlijke kennissen te hebben. Waarom zijn we hiermee zo blij? Dat zorgt automatisch voor een gemeenschappelijke factor, die er automatisch voor zorgt dat we meer gedaan krijgen. Zo wisten we aan het einde van de echo dat alles in orde was, zij voor een maand in Bulgarije op vakantie gaat, en heeft ze de volgende patiënt een half uur langer in de wachtkamer laten zitten omdat onze kleine dwarsligger zijn hartje niet wilde laten zien (ze vond het zo sneu als we daar nog een keer voor terug moesten komen). We zijn ontzettend blij, we krijgen een gezonde ZOON!!!

Op woensdag dus maar direct met Jessie babykleding gaan kopen. Super leuk al die kleine truitjes en broekjes, maar wel onwerkelijk dat er een baby’tje in mijn buik groeit dat over 20 weken in die kleertjes past!

4th of Juli

The biggest holiday of the year, liepen wij met de promendade club over de kade richting Little Italy om een drankje te doen en wat te eten om vervolgens terug te lopen om naar het vuurwerk te kijken, en tjee wat een gigantisch spektakel! Wat een paar jaar geleden allemaal in een keer de lucht in ging (even Apeldoorn bellen... zien? check deze link https://www.youtube.com/watch?v=JuJHfkXEI-o&feature=kp ) werd nu verspreid over zo'n half uur. Super mooi!!! Na het vuurwerk nog even de kroeg in geweest waar we er na een paar uur uit werden gezet omdat een van ons (nee niet jw) iet wat te diep in het glaasje had gekeken. Zaterdag stond in het teken van WK en Strand en we zijn zojuist terug van een heerlijk middagje ouderwets midgetgolfen, gewoon omdat het stiekem best leuk is.